Reisverhaal Argentinië: Lopen op een gletsjer

Deze enorme ijsschots van ruim 4 kilometer breed en 60 meter hoog ga ik vandaag eindelijk met eigen ogen zien. ’s Ochtends rond 07:30 word ik opgehaald en rijden we in ongeveer anderhalf uur naar de pier. Een klein bootje brengt ons naar het startpunt van de gletsjer. Al vanaf de boot signaleert onze gids dat er een groot stuk ijs af dreigt te breken. De boot heeft ons ondertussen veilig aan land gezet met een mooi uitzicht op de gletsjer. Vol verwachting kijken we met priemende ogen het stuk zowat van de gletsjer af, en met resultaat; een flink stuk valt met een doffe klap in het water en veroorzaakt een enorm kabaal. Natuurgeweld in optima forma…In één woord geweldig!

Na dit spektakel lopen we naar een klein hutje waar we uitgebreide instructies krijgen. Daarnaast ontvangen we informatie over de gletsjer. De Perito Moreno blijkt slechts het topje van de ijsberg. Het park bestaat uit 47 grote en 200 kleine gletsjers. Over het zojuist afgebroken stuk hoeven we ons overigens geen zorgen hoeven te maken. De Perito Moreno is klaarblijkelijk de enige gletsjer ter wereld die nog elk jaar groeit vanwege de constante aanvoer van sneeuw.

Licht gespannen, maar bovenal zeer enthousiast en nieuwsgierig wandelen we naar de voet van de gletsjer en bevestigen daar crampons aan onze schoenen. Dan is het moment daar; met de gids voorop betreden we de gletsjer. We worden geacht een enkele rij te vormen en hem te volgen. De eerste stapjes voelen wat onwennig, maar al snel merk ik dat de crampons me voldoende grip geven en er niets  kan gebeuren.

Het is een enerverende tocht, met typisch weer van Patagonie. In één uur tijd gaan we van sneeuw op de gletsjer naar een prachtig herfstzonnetje! We hebben een prachtig uitzicht op de gletsjer en het Argentino meer. De helderblauwe kleur van de gletsjer is erg spectaculair en een lust voor het oog. De tocht duurt slechts een uur en de tijd is voorbij gevlogen. Misschien had ik toch de uitgebreide ice hike moeten nemen!

Onder het genot van een goed glas whiskey, met echt gletsjer ijs, wordt de tocht op gepaste wijze beëindigd. En gelukkig kan ik vanaf de uitzichtbalkons toch nog wat langer genieten van de immense ijsmassa. Het is op dit punt dat het pas echt goed tot me doordringt hoe krachtig en kolossaal de gletsjer eigenlijk is. Hij kraakt continu en het blijft goed opletten waar het volgende stuk zal afbreken.

In de bus terug geniet ik nog flink na van dit geweldige avontuur en zie ik bovendien dat het me gelukt is om het ‘afbreekmoment’ te vereeuwigen. Yes! Bij het hotel aangekomen, duik ik moe maar voldaan mijn bed in. Ik heb weer een bucketlistervaring kunnen afvinken.