Reisverhaal Zuid-Afrika: Boomhut onder de sterren

Deze keer zou ik met Elke twee dagen van een safari gaan genieten in Sabi Sands Game Reserve. Een geweldig vooruitzicht. Al zijn we vaker op safari geweest, toch keken we er deze keer weer extra naar uit, want de tweede nacht zouden we doorbrengen in een boomhut en slapen onder de sterren. Als ervaren safari specialisten waren we ‘natuurlijk’ weer niet goed voorbereid, eigenlijk wisten we niet precies wat ons te wachten stond….

Tijdens de middagsafari met een open jeep vertelde de ranger ons de bekende en onbekende geheimen van de bush. We genoten van prachtige natuur en het rijke dierenleven. We stopten bij een giraffefamilie met kleintjes van slechts twee maanden oud en zagen maar liefst twee keer een neushoorn, de meest bedreigde diersoort van dit moment. We deelden onze ervaringen van de avond ervoor, waar we tijdens de avondsafari maar liefst twee luipaarden hadden gevolgd met een zoeklicht. Zeer indrukwekkend. Maar van binnen heerste de spanning voor de komende uren. We zouden niet overnachten in onze fantastische kamer met uitkijk op de rivier, maar in een boomhut.

Toen de duister begon in te vallen gaf de ranger aan dat het tijd werd ons naar onze overnachtingsplek te brengen. We reden dwars door de bush, want midden in niemandsland was een houten uitkijktoren gebouwd die geheel opging in de omgeving. Slechts de olielampen verraadden waar we de nacht zouden doorbrengen. Aangekomen liepen we de houten trappen op. Op de eerste verdieping aangekomen zagen we dat we een geweldig uitzicht hadden op de rivier met daarin mijn favoriete beesten, de nijlpaarden. Op deze verdieping was een douche en Europees toilet, gelijk aan het comfort van onze kamer. We volgden de ranger naar de tweede verdieping. Aangekomen keken we uit over de wijde bushomgeving, we zaten namelijk boven de boomgrens en hadden een fantastisch uitzicht. Op deze verdieping vielen direct twee dingen op. Er stond een geweldig groot bed slechts omhuld met een muskietennet en een exclusief gedekte tafel met daarop een champagnekoeler met een grote fles champagne. Het enige licht kwam van de olielampen, later zouden daar de lichtjes van de sterren bijkomen. Hier zouden we gaan eten en slapen. We dachten nog even dat de gids zou aansluiten bij het diner, maar niets bleek minder waar. Hij liep naar de kast, trok daar vier laatjes open en zei: “Here is your starter, main course, dessert and some chocolats for the star gazing”. Op dat moment begrepen we dat hij zou vertrekken en we geheel alleen in de Afrikaanse bush zouden verblijven; onder de sterren met alleen de geluiden en dieren van de wildernis. We keken elkaar aan en ik wist niet zeker of Elke dacht ‘wat gaaf of wat spannend’, uiteindelijk bleek beide waar te zijn. Nadat hij de uitgebreide minibar had getoond gaf hij nog wat safety instructies. Als het zou gaan regenen of als we bang zouden worden, konden we via de radio contact opnemen met de lodge. We keken elkaar aan, dat zou ons niet gebeuren, hier gaan we van genieten. Toch stelde Elke de vraag of andere gasten hier wel eens gebruik van hadden gemaakt. “Ja hoor”, was het antwoord: “We worden vaak ‘s nachts gecontact”. Tot onze verbazing haalde hij een Ipad tevoorschijn. Toen hij onze verwonderde gezichten zag, lachte hij en verklaarde: “Aangezien ik jullie vannacht geen uitleg kan geven over de Afrikaanse sterrenhemel, hou je de Ipad gericht op de sterrenhemel en met de app Stargazer kun je dan precies zien welke sterren jullie zullen zien”. Met die woorden nam hij afscheid. Daar zaten we dan, het was inmiddels donker geworden.

De totale stilte werd verstoord door geluiden van krekels en kwakende kikkers. Soms hoorde we het geknor van de grazende nijlpaarden. De heldere sterrenhemel was prachtig en de olielampen zorgden voor een speciale sfeer. “Zullen we dan maar gaan eten?”, vroeg Elke. We dronken de champagne en genoten van het driegangendiner dat we onszelf serveerden. Een gevoel van ultieme vrijheid en geluk maakte zich van ons meester. Toen we het eten op hadden zijn we in bed gekropen, na even met de Ipad de sterren te hebben ontdekt die het zuidelijk halfrond rijk is, zijn we in slaap gevallen…. Na enige tijd, het was pikdonker, schrokken we beiden wakker. We hoorden een harde lach die de nacht verscheurde. We keken elkaar aan, luisterden…… “Hyena’s”, zei ik. En ja hoor daar was het geluid weer. We lachten. Als er hyena’s zijn is er actie in de bush. Aangezien het pikdonker was konden we slechts luisteren en raden wat er onder ons gebeurde. Uiteindelijk zijn we weer in slaap gevallen. De volgende ochtend werden we rond vijf uur wakker van de opkomende zon, op de rand van de rivier stonden de nijlpaarden te grazen. Ze verwelkomden ons met hun snurkachtige geluid. “Ook goedemorgen”, groetten we terug. We genoten van de opkomende zon en concludeerden dat we heerlijk hadden geslapen, hoewel we na de hyena’s beiden ook nog leeuwen hadden horen brullen. Om acht uur komt onze ranger ons ophalen. Met een beetje weemoed laten we onze boomhut achter in de Afrikaanse wildernis, maar onze herinneringen nemen we mee. Voor altijd.