Reisverhaal Rusland: Openbaringen langs de Wolga

De 12-daagse reis die ik dit keer onderneem, is een bootreis over de legendarische Wolga Rivier, met 3.530 kilometer de langste rivier van Europa. De reis begint in de dynamische hoofdstad Moskou en voert langs de historische steden aan de Gouden Ring, oude handelscentra en de Tataarse hoofdstad Kazan. Ik reis van west naar oost, van Europa naar Azië. Ik ben benieuwd naar de diverse aspecten van dit immense land en wat de komende anderhalve week mij zal brengen.

De reis start in Moskou. Ik kijk mijn ogen uit in deze miljoenenstad. Er is ontzettend veel te zien, maar mijn tijd is beperkt dus een uitgebreide sightseeing is geen optie. Ik focus me zodoende op wat al langer op het wensenlijstje staat; het Rode Plein. Het plein is immens groot en omgeven door prachtig opgeknapte paleizen en chique winkelstraten. Ik maak onder andere een wandeling door het GUM; de PC Hooftstraat van Moskou zal ik maar zeggen, maar dan overdekt. Het winkelcentrum is schitterend gedecoreerd en bijzonder om te bezoeken. De ‘historic toilets’ in de kelders, met een entreeprijs van €1,35, werd mijn duurste toiletbezoek tot nu toe, maar zeker mooi om te zien.

Het metrostation van Moskou schijnt ook een lust voor het oog te zijn qua decoratie, maar hier had ik helaas niet genoeg tijd voor. Het was namelijk tijd om ‘het Russische Vaticaan’ te gaan bezoeken; Sergiev Posad, zo’n 70 km ten Noordoosten van Moskou. De stad is vooral bekend door het Troitse-Sergiëva Lavra-klooster dat hier in de 14e eeuw werd gesticht. Het is het belangrijkste heiligdom van de Russische kerk, met maar liefst drie kathedralen. De dag begint zonnig en de gouden koepels worden mooi uitgelicht door de zon die hoog aan de blauwe hemel staat. Naarmate we onze tour voortzetten, verandert de strakblauwe lucht steeds meer in een dreigend donkergrijs wolkendek. De gouden koepels komen nu gek genoeg alleen nog maar mooier uit. Het betekent het einde van de eerste dag; een dag vol verschillende indrukken, maar bovenal vind ik het schitterend!

De volgende ochtend bezoek ik nog een andere ‘must see’ in Moskou: het Kremlin. Hierna stap ik aan boord van de Princess Anabella. Eenmaal aan boord van het schip baal ik een beetje. Mijn eerste indruk van Moskou was namelijk grandioos en wat had ik hier graag nog iets langer rondgekeken. Er is namelijk echt nog gigantisch veel meer te doen, te beleven en te zien in deze stad. Maar we laten Moskou achter ons en varen de Wolga op. De eerst stop is Oeglitsj, waar ik meer leer over het einde van de Tsarendynastie. Oeglitsj was de favoriete verblijfplaats van Ivan de Verschrikkelijke en na zijn dood werd zijn jongste zoon Dmitri hiernaartoe verbannen en later vermoord. Een behoorlijk heftig en triest verhaal, maar ik snap wel waarom hij gecharmeerd was van deze plaats. Het plaatsje is klein en gemoedelijk. Ik dwaal wat rond en beland tot mijn grote vreugde in een enorm schattig chocoladewinkeltje. Ik verbaas me over wat ik in de etalage aantref. Je kunt hier gewoon een chocoladepakket kopen in de vorm van geweren en handgranaten. Best bijzonder en vooral macaber... Als chocoladefanaat kan ik het echter niet laten om toch wat te kopen en te proeven. Ik besluit voor een eenvoudig reepje te gaan, want zo’n chocoladepistool opeten voelt toch wat gek. Al zal het er waarschijnlijk niet minder om hebben gesmaakt; de chocolade was heerlijk! De service, ondanks mijn gebrekkige beheersing van de Russisch taal en haar steenkolenengels, was subliem. Ik voel me een gelukkig mens, niet alleen door de chocolade, maar ook door deze warme ontmoeting met deze lieve dame.

Mijn verwachtingen vooraf waren dat het statige Rusland toch vooral grijs en grauw zou zijn; ‘onbekend maakt onbemind’, zullen we maar zeggen. Naarmate we verder over de Wolga varen, zie ik dat ik mijn verwachtingspatroon meer en meer in positieve zin kan bijstellen. Ik geniet van de rust op de rivier en de oevers. Naarmate we oostelijker komen, varen we gevoelsmatig de herfst in. De vele kleuren vormen een fraai geheel en de geur van alles wat ik associeer met het bos komt je tegemoet.

Na steden als Pljos en Nizjni Novgorod is het tijd voor de hoofdstad van Tatarstan: Kazan. Ik herkende de naam Kazan van de opening van het WK-voetbal, maar had er verder geen beeld bij. Het is de derde stad van Rusland, na Moskou en St. Petersburg. Er hangt een hele aangename sfeer en de stad heeft veel sportieve aangelegenheden en universiteiten. Het verbaast me dan ook niet dat zo’n 40% van de inwoners van deze dynamische stad onder de 30 jaar is. Helaas is ook hier mijn tijd beperkt en ik ga er even met mijn gids Maria op uit. We drinken thee en ze laat me kennismaken met het nationale gerecht van Tatarstan: chak-chak. Het is gebakken plat brood dat wordt gesmoord in een op honing gebaseerde siroop en vaak versierd met gedroogde vruchten en noten. Deze zoetekauw kon het in ieder geval waarderen. Ik merk dat ik me in Kazan meteen op m’n gemak voel; ik wissel nummers uit met Maria en besluit dat ik naast Moskou ook zeker terug moet naar Kazan.

Inmiddels zijn de 12 dagen voorbijgevlogen en ben ik alweer aangekomen in Perm. Het eindpunt van deze reis. Ik neem afscheid van het schip, de vriendelijke bemanning en besef dat die grote reus Rusland heel wat bijzondere plekjes herbergt die het ontdekken meer dan waard zijn. Een bootreis is de ideale manier om dit te doen en biedt een prettige combinatie van stedelijke pracht en afgelegene natuur. Moskou en Kazan kunnen vroeg of laat rekenen op een weerzien met mij en hopelijk kan ik dat bezoek dan ook combineren met de pracht en praal van Sint-Petersburg.