Zuid-Amerika is al jarenlang mijn grootste passie. Inmiddels heb ik het continent al vele malen bezocht en er zelfs twee jaar gewoond! Normaal gaan de reisverhalen over recente reiservaringen, maar het leek mij nu juist eens leuk om terug te gaan naar die eerste keer Zuid-Amerika. Inmiddels bijna 10 jaar geleden…
In twee weken tijd ging ik samen met een groep studiegenoten de Noordoost kant van Brazilië ontdekken. Onze reis startte in de deelstaat Rio Grande do Norte in Natal. Vanwege de vele zonuren wordt deze stad ook wel ‘de stad van de zon’ genoemd. Dat heerlijke weer kwam goed van pas en ik snap wel waarom veel Nederlanders hier in de winter naartoe trekken. Natuurlijk bezochten we de stad, het Fort en maakten we een spectaculaire buggytocht door de zandduinen van Genipabú.
‘s Avonds bezochten we een sociaal Capoeira project. Het was opgericht om kinderen uit minderbedeelde gezinnen van de straat te halen en het contact met drugs en criminaliteit te vermijden. Krottenwijken zijn namelijk onlosmakelijk verbonden met het straatbeeld van veel steden in Brazilië. Capoeira is een spel en laat zich het best omschrijven als een soort vecht-dans, overigens zonder dat je elkaar hierbij aanraakt. Twee mensen spelen het spel in een door mensen gevormde cirkel, waarvan het hart een rij muzikanten is. Iedereen klapt en zingt mee, terwijl de spelers in het midden hun vloeiende bewegingen laten zien. De vrolijkheid en openheid van de mensen maakte me intens blij en vrolijk. Natuurlijk was het ook aan ons om een poging te wagen, maar zo makkelijk als dat het eruit ziet is het zeker niet. De contacten met de mensen, met name de kleine kindjes die ons mee de vloer op trokken om te dansen, was een bijzonder samenzijn. Die opgewektheid beviel me goed. De levenslust van de mensen werkte aanstekelijk en tijdens deze reis waagde ik me nog vaker aan een lesje Capoeira of een stukje Salsa dansen.
Een typisch Braziliaans drankje dat bijdraagt aan wat soepelere heupbewegingen is de Caipirinha; een cocktail die bestaat uit limoen, Cachaca, ijs en suiker. Tijdens onze reis brengen we een bezoek aan een fabriek die Cachaca distilleert en we krijgen een rondleiding door de fabriek. Alles wat ze hier doen gaat met de hand, zelfs het afvullen! Grappig weetje; de drank werd oorspronkelijk gebruikt als medicijn tegen de griep. Veel tijd om te proeven is er niet, we hebben twee weken de tijd en het reistempo ligt hoog. Met regelmaat brengen we tijd door in onze bus waar onze gids Gladys de grootsheid van het land zichtbaar maakt op de kaart. Nederland past ruim 200 keer in Brazilië, onvoorstelbaar.
Het valt me op dat veel van de herinneringen van deze reis zijn ontstaan in combinatie met muziek; zo ook de mooie zonsondergang bij João Pessoa. Vlak voor het vallen van de avond zoeken we een mooi plekje aan de rivier waar je de zon prachtig onder ziet gaan. Tijdens de ondergang wordt er in alle restaurants tegelijk en op het water de Bolero van Ravel gespeeld. De combinatie van dit geheel is werkelijk prachtig en een mooi voorbeeld van de waarde die muziek kan toevoegen aan een belevenis.
We hoefden niet lang te wachten tot de volgende memorabel belevenis. Op het programma stond namelijk Nova Jeruzalem, het grootste openluchttheater ter wereld. Met onze hele groep werden we in stijl gekleed en genoten we van ons avondmaal en de show. Er zijn 12 grote openluchttheaters, waar elke plek het decor vormt voor een theaterspel uit een episode uit het leven van Jezus. Meer dan 500 acteurs doen mee. Wij waren er tijdens Pasen en dan wordt er het levensverhaal van Christus gespeeld; ook wel Paixão de Christo. Een groots festival en erg bijzonder om dit mee te maken in een land waar veel waarde wordt gehecht aan het geloof en ongeveer 90% van de bevolking katholiek is.
De tweede helft van de reis bracht ons naar Recife en Olinda, waar we nog wat Nederlandse invloeden konden proeven. Olinda heeft mooie kerken en een koloniale architectuur. In het midden van de 17de eeuw verjoeg de West Indische Compagnie hier de Portugezen, waardoor het gebied voor korte tijd onder Hollandse invloed viel. Olinda is Portugees voor 'Oh, mooi' en bij het zien van de stad begrijp je waarom er voor deze benaming gekozen is. Ook Unesco is het hiermee eens en plaatste Olinda op de werelderfgoedlijst.
We sluiten de reis af met een heerlijk verblijf in Praia da Pipa. We zwemmen tussen wilde dolfijnen, maken een kajaktocht door groene bossen en ondernemen een serieuze poging om de golven te trotseren met onze surfkunsten (die overigens niet eens tegenvielen).
Ik stel graag een persoonlijke reis op maat voor u samen, geheel gebaseerd op uw reiswensen. Neem gerust contact met mij op.
-3.jpg?aspect_ratio=2:3&width=800&height=1200&format=jpeg)
