Chili: Vertrek naar Patagonië

We staan onwennig op het vliegveld van Santiago in Chili. Het gaat eindelijk gebeuren; de reis waar we al maanden naar uitkijken. Dat we niet naar een strandbestemming of op stedentrip gaan is duidelijk zichtbaar aan onze medepassagiers. We zien soepele wandelbroeken, geavanceerde water- en winddichte jassen en stoere bergschoenen.

Een groepsfoto zou niet misstaan in een magazine van een outdoorwinkel. De taxichauffeur die ons naar het vliegveld bracht waarschuwde ons voor het veranderlijke weer in Patagonië. “¡Ai, muy muy frío!”, ofwel ''Zeer koud!'', toen we vertelden waar we naartoe gaan. Dat belooft wat.

De vlucht van Santiago naar het zuidelijke gelegen vliegveld van Punta Arenas is ruim drie uur. Onderweg vervelen we ons geen moment. Op advies van onze reisexpert Karin hebben we stoelen aan de linkerkant van het vliegtuig. Met veel geluk heb je vanaf deze kant zicht op het Andesgebergte. En wat een geluk hebben we vandaag! Het is onbewolkt. De zon schijnt. De Andes toont haar schoonheid in al haar glorie. We vliegen over indrukwekkend besneeuwde toppen en azuurblauwe meren. We zien zelfs een aantal gletsjers onder ons voorbij glijden.

We hebben al aardig wat mogen reizen in ons leven maar nog nooit maakten we zoveel foto’s vanuit het een vliegtuigraam. We horen ‘ooooh!’s en ‘aaah!’s. Fototoestellen klikken. De rechter rijen zijn uit hun stoelen opgestaan en proberen ook een glimps van het schouwspel op te vangen. ‘Het is nog een wonder dat het vliegtuig niet naar links overhelt’, bedenken we ons geamuseerd.

En als zelfs de piloot vanuit de cockpit laat weten dat hij deze vlucht al jaren maakt, maar vrijwel nooit zulk helder zicht heeft, weten we dat we enorme geluksvogels zijn. We kijken zo de grens over van Chili naar Argentinië en zien de Perito Moreno gletsjer in vogelvlucht. Een fenomeen dat wij later deze reis nog vanaf de grond zullen bewonderen.

Wat een prachtige reis maken we. Nu al. Nationaal Park Torres Del Paine, Patagonië, here we come.