Amerika: onthullingen in de Lone Star State

Reisverhaal

Culture

Amerika
+1

De avond valt en ik neem plaats aan een tafeltje. Rustig zitten en een drankje doen is er hier niet bij. Nee, dit is een plek om te dansen, zo blijkt al snel. Het duurt namelijk niet lang voor er op mijn schouder wordt getikt: “Do you want to learn the Honky Tonk?” Ik kijk om en zie een grote man, inclusief baard en cowboyhoed, glimlachend voor me staan. Voordat ik kan antwoorden dat ik geen idee heb hoe deze dans gaat, pakt hij mijn hand en neemt me mee naar de dansvloer. Binnen een paar minuten swing ik alle kanten op en leer ik eerst de ‘two step’ en daarna, jawel: de ‘Honky Tonk’. Ik bevind me in Austin, Texas en snap direct waarom deze stad zelfbenoemd ‘Live Music Capital of the world’ is.

Onderweg naar Texas passeren we de staatsgrens van Arkansas en vervolgen onze route door het zuiden van Amerika. Arkansas is een vrij onbekende staat en het enige wat ik erover weet, is dat de supermarktketen Walmart hier zijn oorsprong heeft. Het leuke aan dit soort staten is dat je je in het pure Amerika bevindt en zomaar spontaan wat leuke plekjes kunt ontdekken. Zo reden wij het plaatsje Lewisville binnen waar we stopten bij een traditionele diner uit de jaren ’60: Burge’s Hickory Smoked Turkey’s and Hams. Het zou tijdens deze reis niet het laatste moment zijn waarbij het lijkt alsof ik in een film stap van 50 jaar geleden. We nemen plaats in een rode ‘booth’ (een aaneensluitende bank rondom een tafel) en zien vlaggen aan de muur van het lokale footballteam: de Razorbacks.

Eenmaal in Texas komen we aan bij het prachtige moerasgebied ‘Caddo Lake’. De boottocht die we maken over het meer laat pas echt goed zien hoe bijzonder het hier is. We wanen ons in een sprookjesachtige wereld door een mysterieuze nevel die boven het water hangt. De met mos bedekte cipressen die spiegelen in het water maken dit natuurgebied voor mij tot één van de pareltjes van Texas. We varen over de grootste waterweg, Big Cypress Bayou, en passeren een waterpaviljoen met een bord waarop staat: Dick and Charlie’s Tearoom, met daaronder de House Rules; ‘There ain’t none, there never was none and there ain’t gonna be none.’ Ik kijk onze gids vragend aan en hij vertelt dat dit een historische plek is waar men naartoe ging in de tijd van de drooglegging begin 1900. De Big Cypress Bayou is de grenslijn tussen twee county’s. In de county waar de Tearoom ligt, ten oosten van Caddo Lake, waren de wetten omtrent alcoholgebruik niet zo strikt, waardoor veel mensen die aan de andere kant van de rivier woonden hiernaartoe gingen voor een avondje uit. De tekst op het bord is dus eigenlijk een sneer naar de strenge regels van de buur county, zij het met een knipoog. Na het boottochtje strijken we neer voor onze cabin bij het meer en genieten van de rust en de ondergaande zon.

burges-hickory-smoked-turkeys-and-hams-arkansas-amerika

the-little-longhorn-saloon-austin-texas-amerika

dick-and-charlies-tearoom-house-rules-austin-texas-amerika

Austin, de hoofdstad van Texas, is een stad met een verhaal. Al wandelend valt me op dat het een wat eigenaardige stijl heeft. Dit gevoel wordt versterkt door de opvallende gebeurtenis die iedere avond op de Congress Avenue Bridge plaatsvindt. Rond zonsondergang verzamelen zich hier honderden mensen. Onder de brug bevindt zich de grootste populatie van vleermuizen ter wereld en rond dit tijdstip vliegen ze in grote getale voorbij. Een zeer surrealistische en bijzondere ervaring om midden in een stad mee te maken. Ik begrijp nu ook waar de slogan: ‘Keep Austin Weird’, die wij hier regelmatig tegenkomen, vandaan komt.

De avond brengen wij door in The Little Longhorn Saloon, het centrum van Austin’s Honky Tonk Country muziek en het was ook hier dat ik mijn eerder genoemde danspasjes maakte. De ‘two step’ ging me vrij goed af, maar de ‘Honky tonk’ was wat lastiger. Tijdens deze dans sta je meer naast dan tegenover elkaar. Later merk ik dat deze lessen mij goed van pas komen verderop in de reis, want in Texas zit niemand stil. Dansen zit bij de Texanen in het bloed en hoort erbij voor iedereen!

De Hill County brengt ons een kronkelige weg door velden bezaait met wilde bloemen. Het is lente en dat kun je goed merken. Dit is een perfecte tijd om Texas te bezoeken. In de zomer kan het hier erg warm en droog zijn, de lente daarentegen is milder. Het is hier mooi, misschien wel het mooiste stukje van Texas! Voor verfrissing wordt gezorgd door de natuurlijk gevormde baden die op de route liggen. Wij bezoeken ‘Hamilton Pools’, waar ik me verbaas over de diep groene kleur van het water. Deze pool is ontstaan door het instorten van een ondergrondse rivier en is omgeven door grote platen van kalksteen. Over een van deze platen stroomt een waterval die als een gordijn van water naar beneden stroomt.

Het opvallende hier is dat we diverse plaatsjes tegenkomen met Duitse namen, zoals Fredericksburg. We slenteren door de hoofdstraat langs negentiende-eeuwse gebouwen en passeren restaurants met de naam ‘der Lindenbaum’ en ‘Auslander’. Al eerder had ik vernomen dat er zo’n honderdvijftig jaar geleden een aantal Duitse immigranten naar Texas zijn gekomen. Zij hebben plaatsjes gesticht, waaronder Fredericksburg. Maar ook Luckenbach, waar we later op de dag buiten op een bankje genieten van live muziek, wat hier dagelijks ten gehore gebracht wordt. Voor een staat die zich profileert met ‘Everything is bigger in Texas’ is dit wel een heel klein plaatsje. Er staan twee markante gebouwen: de ‘General Store’ en de ‘Dance Hall’. Voor mij zie ik een vrouw met een gitaar die haar eigen liedjes zingt, rondom haar scharrelen een paar kippen. Om me heen zie ik enkele tientallen mensen. De sfeer is ontspannen en vrolijk. We merken al snel dat het nogal ongewoon is dat wij hier als Europeanen zijn gestopt. Luckenbach wordt voornamelijk door Amerikanen bezocht en is bij hen bekend door het gelijknamige lied van Waylon Jennings, een bekende countryzanger. Ik had nog niet eerder van hem gehoord en weet niet of dit komt door het generatieverschil of omdat ik niet zo thuis ben in de countryscene.

De reis sluiten wij in stijl af met een overnachting op een ‘ranch’ vlakbij Bandera. In deze omgeving zijn diverse ranches te vinden waar overnacht kan worden. Dit is de plek waar men wordt ondergedompeld in de onmiskenbare ‘cowboy’ cultuur van Texas. Dit manifesteert zich in de plaatselijke Rodeo die dezelfde avond plaatsvindt bij een ranch in de buurt. Gezien de volle tribunes lijken de meeste dorpelingen uit de omgeving hier naartoe te gaan. Als het aanvangt, merk ik al snel dat het niet anders is dan hoe ik het me had voorgesteld. De show start met een vlaggenshow. Twee dames te paard zwaaien met de Texaanse en de Amerikaanse vlag, gevolgd door het Amerikaanse volkslied. Bijna iedereen zingt uit volle borst mee. Dit patriottisme is iets wat vrijwel iedere Amerikaan heeft, maar de inwoners van de ‘Lone Star State’ doen er nog een schepje bovenop. Zoals Friezen trots zijn op Friesland, zo zijn Texanen trots op Texas. Ze ontvangen u met open armen en laten u maar al te graag kennismaken met hun staat.