Tanzania: Beklimming van de Ol Doinyo Lengai

Iedere reis bij Thika Travel wordt persoonlijk ontworpen. De familie van der Spek wilde op avontuur; met de kinderen Tanzania ontdekken. Samen wild spotten, ervaringen opdoen – dat was het plan. En wát voor ervaringen hebben ze meegemaakt! In haar derde blog vertelt Babette over hun beklimming van de Ol Doinyo Lengai.

Vulkanen vind ik fascinerend en actieve vulkanen nog meer. Tanzania heeft er één, de Ol Doinyo Lengai. Online las ik dat je die kunt beklimmen. Onze reisexpert van Thika Travel regelde de beklimming voor ons. Waanzinnig!

Nachtelijk avontuur

Om elf uur ’s avonds worden we door onze Masai gids opgehaald. Vanochtend was hij onze gids bij Lake Natron. Toen was hij nog traditioneel gekleed in een geruit kleed en slippers. Nu heeft hij een sportbroek, donsjack en bergschoenen aan. Na een uur hobbelen in de jeep komen we aan bij het begin van de tocht. De rugzakken gaan om en de zaklampen aan. Verder dan het licht van onze lampjes zien we niet. Gelukkig kent de gids deze berg op zijn duimpje.

Niet voor watjes

In hoog tempo gaat onze gids voorop. We zijn blij dat we onze stokken uit Nederland hebben meegenomen. Met onze conditie kunnen we hem net bijhouden. Na een uur komen we bij de eerste rustplek. We zijn al 800 hoogtemeter gestegen. We drinken en eten wat en gaan verder. We volgen onze gids over de steile rotshelling zonder te zien hoe diep het onder ons is. Weer een uur later zijn we op de tweede rustplek; 600 meter boven de eerste. De gids vertelt dat we hier een uur zullen pauzeren, gaat liggen en even later horen we hem snurken. Omdat het winter is en we ruim boven de 2400 meter zitten, hebben we extra warme kleren meegenomen en zelfs een Masai kleed. Wat zijn we daar blij mee!

Eerst kijken we naar de waanzinnig mooie sterrenhemel met de Melkweg en vallende sterren. Dan vallen mijn ogen toch even dicht. Andere klimmers zitten te bibberen van de kou. Te weinig extra kleren mee – op deze hoogte geen pretje. Als wij niet na één, maar twee uur pauze verder gaan, besluiten zij af te dalen. De laatste etappe naar de top is zo mogelijk nog steiler en omdat we steeds hoger komen, doet de gids het wat rustiger aan. Niet ver onder de top ligt er een witte poederlaag over de rotsen; as van de vulkaan. We passeren een enorme spleet en zien stoom. De geur van zwavel is onmiskenbaar. Een paar treetjes in de rots en dan zitten we op de kraterrand. Een uur voor zonsopgang.

Afdaling met uitzicht

De zonsopgang is prachtig. De maan verdwijnt. De zon verschijnt. Het is duidelijk dat dit een actieve vulkaan is. Je voelt en hoort de vulkaan af en toe rommelen. Nu het licht is, zien we aan de ene kant een diepe krater en aan de andere kant de supersteile helling tot aan de voet van de vulkaan. De eerste stappen van de afdaling zijn dan ook best spannend. Maar hoe lager we komen, hoe harder we gaan en hoe hoger de temperatuur wordt. Bezweet en met zwalkende benen van het afdalen komen we enthousiast bij de auto aan. ’s Middags krijgen we een certificaat als bewijs, en het verzoek om reclame te maken voor deze beleving. Bij deze! 

Wij hebben deze tocht gedaan zonder onze kinderen. Hoewel onze kinderen uitstekend kunnen wandelen, was dat heel verstandig. Het is een fantastische tocht, maar alleen als je een goede conditie hebt, stevige schoenen aantrekt en ‘trittsicher’ bent.