Als fanatiek Afrika-ganger beleef je de mooiste close encounters met wildlife. Soms is het lastig daaruit een favoriet te kiezen. Toch hoeft Karin Muntenga daarover niet lang na te denken. Voor haar mooiste ontmoeting neemt ze u mee naar Oeganda.
Hoewel je nooit precies weet wat je kunt verwachten tijdens een gorillatracking, zal het aan mijn voorbereiding niet liggen. Ik sport een paar keer per week, mijn conditie is goed. Ook heb ik mijn spullen al klaarliggen: stevige schoenen met goede grip, prettig zittende regenkleding, stevige handschoenen en een rugzak.
Geluiden van het regenwoud
En dan sta ik in het Bwindi Impenetrable National Park in Oeganda. Morgen gaat het gebeuren: op zoek naar de berggorilla! Vanuit mijn lodge kijk ik uit over het regenwoud. Ik val in slaap met geluiden uit het regenwoud op de achtergrond. Hoor ik een gorilla?
Kennismaken met de familie
Na een stevig ontbijt loop ik met mijn medetrackers naar het vertrekpunt. In dit gebied leven verschillende gorillafamilies. Maximaal acht personen mogen één familie bezoeken. Een intieme ontmoeting dus! We maken kennis met onze gids. Hij bereidt ons voor op de tracking en laat ons via foto’s alvast kennismaken met “onze” gorillafamilie.
Met een drager op pad
We gaan op weg. Ik heb toch een drager ingehuurd. Voor een paar dollar draagt hij mijn rugtas en kan hij mij helpen als het zwaar wordt. We nemen een smal pad omhoog. Onderweg passeren we watervallen en vele orchideeën. De tocht is een beleving op zich! Spoorzoekers zijn vooruitgegaan en zoeken, aan de hand van uitwerpselen, etensresten en gebroken takjes, naar de familie. Via de portofoon krijgt onze gids door in welke richting we moeten lopen. We verlaten het pad en klimmen verder omhoog; nu komen mijn handschoenen goed van pas. Ik trek me op aan takken met soms scherpe punten. Na een uur hiken krijgen we goed bericht; we zijn in de buurt!
Wie kijkt naar wie?
Onze gids geeft de laatste instructies en dan laten we onze rugzakken achter. Met mijn camera loop ik langzaam verder. Ineens zie ik beweging tussen het gewas, en ja! De gorilla’s. Eerst een paar foto’s maken. Daarna leg ik de camera weg, want ik zie de dieren liever met mijn eigen ogen. In stilte geniet ik van het familietafereel. Het lijkt net een mensenfamilie, zoals de kleintjes met elkaar spelen. Soms een luidruchtige krijs als het spel iets te ruw wordt. De moeders vlooien elkaar en de imposante zilverrug zit verderop. Met een snauw laat hij weten rust te willen. Een jonge gorilla is nieuwsgierig en komt mijn kant op. Wauw! Ik houd mijn adem in, ze komt heel dichtbij. Spannend, maar ook een kans haar goed te zien. Nadat ze mij heeft bekeken, loopt ze verder. Het uur is veel te snel voorbij, het voelt als afscheid nemen van bekenden.
De volgende ochtend herinneren spierpijn en vieze schoenen mij aan deze mooie tracking. Geeft niet: het was een bijzondere ervaring!
.jpg?aspect_ratio=2:3&width=800&height=1200&format=jpeg)
