India: Een explosie aan prikkels

Reisverhaal

Travel

India
+1

Op reis door India word je onderworpen aan een wervelwind van indrukken. Je hoort, ruikt, proeft, ziet en voelt zó veel, dat je zintuigen even op hol slaan. Soms is het niet te bevatten wat je op je netvlies krijgt. Het waren niet alleen de weelderige tempels en fantastische architectuur van de hotspots die mij betoverden, ik werd vooral gegrepen door het bruisende leven op straat.

Alle clichéverhalen hadden we voorbij horen komen. Het pittige eten, de enorme drukte op straat: vrienden en kennissen vertelden ons massaal wat ons te wachten stond bij onze reis naar India. Met een mix van spanning en opwinding gingen mijn man en ik, samen met een aantal andere reisgenoten, op weg.

Bij aankomst op het vliegveld in Udaipur kregen we gelijk een overvloed aan indrukken. Een van de deskmedewerkers leek geen last te hebben van alle drukte. Hij zat rustig, in het zicht van iedereen, een dutje te doen. Even uitrusten na het harde werken. In India doen vooral de vrouwen het zware werk. Niet zelden zag ik ze met pakketten op hun hoofd lopen, soms wel twaalf waterflessen tegelijk. Bij het Rode Fort van Agra werken de vrouwen in de bouw en dragen ze zware stenen, vaak twee op elkaar, van de ene naar de andere plek. Niet alleen stenen, maar ook kinderen werden de hele dag rondgedragen.

De drukte op straat is niet te vergelijken met Nederland. Als je kijkt naar de chaos daar, is het hier bij ons lekker rustig. Scooters met hele gezinnen erop kwamen voorbij rijden, er zitten met gemak twaalf mensen in één tuktuk en al die elektriciteitsdraden in de hele smalle steegjes maakten het er niet relaxter op. Om je heen wordt er overal gehandeld, je hoort continue het getoeter van auto’s en koeien liggen midden op de weg. “De koe is net zo belangrijk voor mij als mijn moeder”, vertrouwde onze chauffeur, die ons van Udaipur naar Jawai reed, ons toe. Hij hield net zo veel van koeien als van zijn eigen moeder. “Als je hier een koe aanrijdt, al is het per ongeluk, dan kom je in de gevangenis terecht.”

We baanden ons een weg door de smalle straatjes. Wij pasten er zelf al nauwelijks in, maar op de een of andere manier konden grote scooters zich soepel door de opgepropte mensenmassa heen bewegen. In elk hoekje en gaatje stond er wel iemand iets te verkopen. Mijn zus was met haar blonde lokken een hele verschijning; constant wilden mensen, zelfs hele gezinnen, met haar op de foto. Ze zijn ook dol op pepers. Langs de weg lagen verschillende kleuren pepers opgesteld in grote zakken. Zo veel bij elkaar had ik nog nooit gezien. We dwaalden de markthal in en de scherpe lucht van de pepers, overal om ons heen, greep ons gelijk bij de keel. De tranen sprongen in onze ogen – we moesten snel weer naar buiten. Stel je eens voor, die verkopers werken daar dus de hele dag in!

Een groot contrast met de steden was ons verblijf in een tentenkamp in Jawai. Er was rust, ruimte en, ook niet onbelangrijk, airco. Etend bij het kampvuur konden we bijkomen van alles wat we de afgelopen dagen hadden gezien. Rondspringende apen bij een grote rotsformatie, een felle zon die langzaam onder gaat in de bergen en een verloren luipaard, dat we bij toeval spotten toen we nét startten met onze jeepsafari. Ook de natuurgebieden van India zitten vol verrassingen.

In India krijg je zó veel indrukken tegelijk op één plek, dat ik blij was dat ik tijdens de reis veel had vastgelegd met mijn camera. Zo kon ik thuis alles rustig terugkijken. Omdat ik fotoboeken ontwerp voor mijn eigen bedrijf Book by BAR, weet ik hoe belangrijk het nagenieten van een reis kan zijn. Als ik foto’s maak, probeer ik emoties vast te leggen en te zoeken naar bijzondere details. Dat heeft geresulteerd in een honderd pagina’s tellend album van mijn Indiaervaring. Het is zonde om al je foto’s te laten verpieteren op de harde schijf, maar een selectie maken uit zo’n 2000 foto’s is een hele uitdaging. Je moet foto’s durven weggooien, iets dat bij je eigen werk toch altijd moeilijker is dan bij dat van een ander. Maar nu ik de verzameling bij elkaar heb, gaat, elke keer als ik het fotoboek opensla, de reis weer leven. Ik wandel dan weer even door de drukke, smalle straatjes, voel een klein moment de geur van hete pepers in mijn neusgaten en in een flits verschijnen de kleuren van versierde koeien en prachtige sari’s weer op mijn netvlies.

Reizen