30 jaar Thika Travel, 30 jaar bijzondere belevingen

Waar ik altijd zeg dat er elke dag wel iets voorvalt waar je nog lang aan terug denkt, zorgt een jubileum er toch voor dat specifieke dagen opborrelen in je geheugen. Met een lach om de mond herinneringen helder krijgen en delen met de mensen om je heen. Soms zijn dit hilarische momenten (zoals het verhaal van Henriëtte en de wc-bril), dan weer zijn het herdenkingen van vrienden waar je bijzondere ervaringen mee hebt mogen delen en die dit jubileum nu niet met ons kunnen vieren. Dit alles heeft me er toe aangezet om – uit de 30 jaar Thika Travel – enkele willekeurige belevingen op te schrijven.

We hebben de rijkdom dat we nog véél meer hebben meegemaakt. Die kan ik wellicht ooit nog met u delen aan het kampvuur tijdens een mooie safari of op een schip naar Aldabra of South Georgia. Maar voor nu: zeven bijzondere herinneringen… Waar te beginnen? In Ladakh, bij de wilde honden van Botswana, op Vuurland, de rituele dans in de Omo Delta of in Myanmar?

1. Zimbabwe

Nee, eerst maar Zimbabwe, waar we onze eerste stappen zetten in het toerisme. Bij één van de avontuurlijke groepsreizen naar Malawi en Zimbabwe, was Brammetje een opvallende deelnemer. Hij werkte voor de Keuringsdienst van Waren en had de sappigste verhalen over restaurants en snackbars waar je nooit meer zou willen eten. Nóg vermakelijker was Brammetje’s grote kennis van het wildlife. Zo had hij de rijke vogelwereld van Zimbabwe teruggebracht tot ‘loopsijsen’, ‘vliegsijsen’ en ‘zwemsijsen’. Zeer overzichtelijk.

Tijdens de safari’s in het beeldschone Matobo Hills National Park, die we destijds maakten met huurauto’s vanuit Bulawayo, reed ik in één van de auto’s met Brammetje naast me. We hadden een zwarte neushoorn – een mannetje – gespot, maar te ver weg on te fotograferen. Ik kende het park goed en reed om een typerend granieten ‘koppie’ heen om zijn pad te kruisen. We rijden de heuvel over, en Brammetje gilt plots in onversneden plat Amsterdams: “Jezus, daar stoat ie…!” om aan te duiden dat we een geweldige sighting zouden hebben. Het open raam zorgde ervoor dat ook de neushoorn Brammetje kon horen, en er in volle galop vandoor ging! Even daarvoor had ik het verhaal verteld van de spoorweglijn die Cecil John Rhodes wilde aanleggen naar Victoria Falls en dat daarbij tot drie keer toe de locomotief uit de rails was gewipt door… een zwarte neushoorn.

2. Spitsbergen

Een van de belangrijkste redenen om één van de eerste Nederlandstalige charters te plannen op een expeditieschip in Spitsbergen, is ongetwijfeld het unieke beeld van zeventien ijsberen op en bij het karkas van een walvis.

3. Myanmar

Al is het een verborgen bestemming van Thika Travel – één waarvoor we alleen op bijzondere aanvraag reizen organiseren -, mijn meest indrukwekkende ervaring in Myanmar had ik in een grote vochtige grot net buiten de tempelstad Bagan. Onze geweldige gids, die een dubbelleven leidde als leraar Engels, had gevraagd of wij het bezwaarlijk vonden dat hij zijn stokoude oom, die als monnik zich teruggetrokken had in deze grot, even van eten zou voorzien. De gaven van deze blinde en bijna dove kluizenaar bezorgen me nu nog kippenvel: zonder dat onze gids ons had geïntroduceerd of dat hij door kon hebben dat wij er op gepaste afstand waren, begon hij als een orakel te praten over mij en mijn recente ontmoeting met mijn vader die toen ik zes was op de Waltzing Mathilde was gestapt richting Australië en nooit meer in mijn leven was teruggekeerd. Tot voor kort dan. De oude monnik wist tot in groot detail deze hernieuwde kennismaking te beschrijven…

4. Malawi

Eén van de grootste uitdagingen in de tijd dat het toerisme in Malawi nog nauwelijks bestond, was betrouwbaar vervoer. Nu zouden we dit bij Thika Travel toch anders regelen, maar avontuurlijk waren onze eerste (groeps)reizen des te meer!  Mr. Stevens pikte onze groep bij de bushalte en laadde ons allen op zijn prehistorische ‘bakkie’ (Datsun pick-up truck). Als reisbegeleider kreeg ik de ‘opdracht’ om naast hem te komen zitten en er voor te zorgen dat ik de jerrycan met benzine hoog genoeg hield om het slangetje dat er uit kwam als hevel te laten fungeren – als Afrikaans alternatief voor de uitgevallen benzinepomp… Schuddend op onverharde wegen een ‘schone taak’! Ik weet nu nog steeds niet of ik nou blij moest zijn toen ik ons linkerachterwiel plots voorbij zag rollen, en we te voet verder konden.

5. Argentinië

Naar Argentinië dan. Onze eerste grote verkenningsreis van één van mijn favoriete Latijns-Amerikaanse bestemmingen bracht mijn vrouw Ineke en mij samen met goede vrienden naar Ushuaia. Toen nog een dorp zonder stoplichten en veel onverharde wegen; een schim van waar het nu toe uitgebroeid is. Toen onze vrienden onverhoopt hun trip moesten wijzigen, meldden we ons dan maar met ons tweeën bij het zeiljacht aan de kleine pier. Daar troffen we een Française die ook net aangekomen was uit Buenos Aires en opgetrommeld was als kokkin tijdens de trip. Normaal was zij violiste in het filharmonisch in Buenos Aires en had een brandtelefoontje ontvangen van de kapitein om hem te helpen en voor die “VIP’s” uit Nederland te komen koken. Zelf was hij snel naar de kapper, om fris geschoren en strak gekapt enige uren later te verschijnen… Een bijzondere kennismaking later, voeren we het Beagle Kanaal op om de Chileense fjorden te ontdekken.

Gelukkig ontdooide de kapitein volledig na de eerste fles wijn bij het diner. De verhalen die dankzij de kokkin en de wijn tijdens deze unieke trip loskwamen uit zijn vaarverleden, kunnen een bestseller vullen. Tijdens een vliegende storm was zijn stuurmanskunst als ‘maffe’ kapitein op de fameuze Calypso van Jacques-Yves Cousteau een welkome bijkomstigheid.

6. India

Mijn gelukzaligste moment had ik toen we heel lang geleden als enigen getuigen mochten zijn van het gebed van monniken in een prachtig, ver van de route liggend Boeddhistisch klooster in Zanskar bij Ladakh in India. Ik zat na te genieten en op te warmen in de eerste stralen van de opkomende zon.

7. Zambia

Het meest hilarische moment was tijdens onze kennismaking met het afgelegen North Luangwa National Park in Zambia. Hier komen uiterst zelden toeristen. Wij werden hier opgepikt door Mark Harvey, wiens excentrieke grootvader, Sir Stewart Gore-Brown, in de jaren ’20 van de vorige eeuw het bizarre onvervalst Engelse Mansion Shiwa Ngandu bouwde in the middle of nowhere. Christina Lamb’s biografie werd wereldberoemd onder de naam The Africa House.

Mark had dus wel een paar bijzondere verhalen tijdens ons verblijf in het wel uiterst rustieke Buffalo Camp. Wij waren Mark’s enige gasten en zouden samen met hem en BoemBoem, zijn voormalige jager – nu assistent gids, een enerverende safari maken. Daarover ooit meer…

Gedurende onze eerste nacht hoorden we wel erg veel hyaena’s rond het camp janken. Bij de ochtendthee vertelde Mark dat ‘ie de hyaena’s spuugzat was, want ze pikten elke nacht allerlei spullen. Erachteraan om die terug te vinden! Na een speurtocht te voet van ruim twee uur, hun verse sporen in het zand volgend, troffen we een tiental hyaena’s bij een bijna totaal verorberde kill. Wat opviel was dat om hen heen tientallen meters afgerolde wc rollen lagen. Onze mond viel pas echt open toen we de matriarch van de troep, met de bijnaam Henriëtte, enthousiast op een die nacht eveneens gestolen wc-bril zagen kauwen!