De uitdaging: over twee jaar zou mijn man 65 jaar worden. De kleinkinderen variëren in leeftijd van twee tot dertien jaar en in totaal zijn we met tien volwassenen en evenzoveel kinderen. Niemand van ons was ooit naar Zuid-Afrika geweest… Maar zou dat lukken, twintig personen in de kerstvakantie? Misschien een safari en aansluitend een paar dagen strand om bij te komen? We begonnen vol goede moed aan dit project – want zo’n ingewikkelde reis is écht een project – en het bleek dat we nét op tijd waren. Ook daar is het hoogseizoen in december, en zie dan maar eens twintig personen bij elkaar te boeken!
Ruim twee jaar verder overdrijven we niet als we zeggen dat we met elkaar de reis van ons leven gemaakt hebben. Dit kan in ons aller boek der herinneringen!
Een samengestelde familie, diverse gezinnen en evenzoveel gewoontes. Deze opa en oma waren op alles voorbereid! Met Thika Travel stelden we de reis naar Zuid-Afrika samen. Het idee was om langzaam op te bouwen, tot het ultieme hoogtepunt. Wat je voor het laatst bewaart maakt de meeste indruk.
Daar gingen we
Iedereen zag flink op tegen een lange vliegreis met kleine kinderen. We boekten comfort seats en moeder Bianca stond klaar met knutselwerkjes. De kleintjes huilen altijd en als ouder klinkt het oorverdovend en urenlang! Maar écht, in werkelijkheid is het slechts drie minuten en valt het alles mee.
We landden in Kaapstad en vanaf dat moment werd alles uit handen genomen. De gids die al klaar stond, begeleiding bij de douane en bij de bagage kwamen we erachter dat enkele kruiers onze koffers al aan het laden waren. Hoe fijn is dat, om twaalf uur ’s nachts! Na de eerste nacht stond onze bus klaar en daar ging de optocht. De kinderen zochten hun plekje op, er waren versnaperingen aan boord en iedereen was in opperbeste stemming. Dit zou heel lang zo blijven!
Een prachtige tocht langs de kust bracht ons naar Grootbos. Sommigen maakten gelijk een paardrijdtocht door dit mooie natuurgebied en de andere kids hadden met het oppasteam hun eigen speelparadijs al ontdekt! Toen we een grottenwandeling wilden maken reden die lieve rangers ons daar gewoon even naartoe. Bleek dat ze een hele picknickmand mee hadden met champagne en allerlei lekkers! De kinderen verzorgden de paarden, voerden de konijntjes en beleefden allerhande avonturen. Ondertussen konden de moeders gerust even weg – het oppasteam was fantastisch. Uit dit paradijs wilde niemand meer weg…!
Elegante verrassingen
Voor we Kaapstad naderden stond er een picknick op het programma en wel in een prachtige botanische tuin. Het was warm, de kinderen hadden het gehad na uren in de bus gezeten te hebben. Ik mopperde en had weinig oog voor het mooie park, maar we ploegden ons voort. Maar daar… Op een prachtig plekje in de schaduw lagen de kleden op het zachte gras, de champagne in de koelers, en het fruit uitgestald. De manden gingen open met quiches, wraps, broodjes. De stokbroden met kaasjes en marshmallows en nootjes en… teveel om op te noemen! Weg was de vermoeidheid en zo vredig heb je dit clubje nog niet gezien. We kwamen lekker bij en soesden even weg, denkend aan hoe geweldig we het getroffen hebben.
Oud en Nieuw vierden we in Cape Grace, één van de oudste hotels in Kaapstad met zicht op Table Mountain. Ik waande mij zelfs in een museum. Het was ook fijn om na al dat ‘natuurgeweld’ terug te zijn in de bewoonde wereld met winkeltjes, hè dames? Het voordeel van met elkaar reizen is dat je ook een beetje op elkaars kinderen let en de alleenstaande moeders soms eens een beetje ontlast. Voor de allerjongsten regelden we op 31 december een nanny zodat we ongestoord het nieuwe jaar konden vieren.
Avonturen op safari
En dat nieuwe jaar begon met hét grote avontuur: de safari! Dit is waar alle kinderen en volwassenen naar uitkeken! Hoe kan ik het omschrijven als je daar midden in de wildernis land, de warmte om je heen? Het enige asfalt was de landingsbaan voor het vliegtuig en daar stonden de jeeps en rangers al klaar voor ons. Picture this: 22 koffers, evenzoveel of meer handbagage, twee meisjes van twee jaar die hun eigen gang wilden gaan, drie jongetjes van drie, vier en vijf die dit avontuur wel wilden aangaan op hún manier. Maar daar gingen we dan, een karavaan van drie jeeps.
En ja hoor, na enkele minuten werden de eerst olifanten al gesignaleerd! De opwinding steeg voor jong en oud met elke impala of giraffe die we tegen kwamen. Zomaar uit het niets zagen we de lodges hoog op een heuvel, langs de droge rivierbedding. Lopend over het bruggetje zagen we ons ‘clubhuis’ voor de komende vier dagen en wederom het personeel dat ons een warm welkom heette. De veldflessen voorzien van onze namen stonden klaar, het buffet uitnodigend.
We waren er allemaal klaar voor om onze eerste safaritrip te maken. We zouden de komende dagen de beschikking hebben over vier landrovers en hun rangers! Opa en oma hadden Tim Jansenvanvuren als gids. Een stille man die ons leerde om door zijn ogen te kijken. Hij wees ons op afdrukken van een nijlpaard, van een kevertje dat heel erg zijn best deed om met zijn buit naar huis te gaan.
Later begreep ik pas hoe bijzonder het was om al op dag twee de Big Five zonder al te veel moeite te hebben gespot. Wij zaten in MalaMala, dé plaats die door de Times is uitgeroepen tot de beste spot om mooie wildlife foto’s te schieten. Deze habitat is echt van de dieren en mensen zijn er slechts te gast. Zo overkwam ons dat we op één en hetzelfde moment links van onze jeep een neushoorn zagen, en rechts lag een luipaard trots op een terp alles te overzien.
Ook niets zien en alleen maar rijden door het afwisselend mooie landschap gaf een onwerkelijk mooi gevoel. De volgende ochtend had het de hele nacht flink geregend en het leek niet te gaan stoppen. Hmm, safari in de regen? Maar Tim wees ons de grote groene poncho’s en ik herkende mezelf na drie uur rond hobbelen niet meer! Weg dat prinsessengedrag! In de stromende regen keken we toe hoe het landschap in de regen veranderde. Er kwamen andere diertjes dan in de droogte te voorschijn, zoals reuzeslakken, duizendpoten en kakkerlakken. We werden gewezen op pootafdrukken van nijlpaarden en reden door rotsformaties van graniet en basalt. Af en toe als Tim toch iets meende te zien achter een bosje, zette hij de motor even uit en dan bleek daar een hyena te slapen. Net als een kat kwam zijn kop even omhoog om vervolgens weer verder te slapen.
’s Avonds werden verhalen werden uitgewisseld. Beneden ons waren impala’s aan het stoeien, opa sloeg met een kleinzoon het tafereel gade. Hoe bijzonder is het als je de gordijnen in je cottage openmaakt en je ziet een neushoorn. Ook dit was een paradijs, en er zijn – zo merkten we snel – dus verschillende vormen hiervan.
Samen
De dag waar dit alles uiteindelijk voor was, opa’s verjaardag, kwam dichterbij. Op deze dag werd alles uit de kast gehaald om er iets onvergetelijks van te maken. Het feestvarken had niets in de gaten toen we onze laatste safari maakten. We sloten ons aan op een mooie vlakte waar de andere rangers en familie stonden. De rangers improviseerden met picknickmanden een bar waarop de drankjes en hapjes uitgestald werden, en zo proostten we tijdens deze adembenemende zonsondergang op ons oudste familielid.
De laatste dag in Zuid-Afrika brak aan. Opa en oma maakten een laatste safaritocht, de anderen waren druk aan het voorbereiden voor de terugreis. Zelfs op de weg terug naar het vliegtuig zagen we weer wildlife! Genoten tot het einde!
Wat deze reis zo bijzonder maakte? Ongetwijfeld de opbouw van de reis zelf, maar ook dat we als groep nergens aan hoefden te denken. De gidsen en chauffeurs, de ontvangst overal, de kleine persoonlijke attenties van Thika Travel, alles nam eventuele spanning weg. Wij konden genieten van elkaar, van de kinderen en kleinkinderen. Iedereen die je liefhebt, samen deze ervaring delen, het was het meer dan waard.
We waren voorbereid op eventuele spanningen want niets menselijks is ons vreemd. De drukte die het geeft, met jonge pubers, terrible two’s en volwassenen met allerlei verschillende interesses aan boord! Maar hoe wonderlijk goed is alles verlopen. Gezinnetjes die samen het avontuur aan gaan. Twaalf dagen intensief met elkaar optrekken gaf een gevoel van saamhorigheid. Fijn dat je er niet alleen voor staat. Because memories live longer than things.
