OEOEOEOEMPF, OEOEOEOEMPF, klinkt het door de nacht. Gebrul van leeuwen kan kilometers ver klinken, maar dit klonk wel érg dichtbij. Ik besef dat ik recht overeind zit, mijn hart bonkt in mijn keel. Dan zie ik de lichtstralen van de nachtwacht schijnen naar de plek waar het gebrul vandaan kwam en hoor een zacht gelach. Alles onder controle. Ik voel me direct weer veilig in de handen van deze ervaren mensen. Toch duurt het even voordat ik weer in slaap val…
Een klamboe en… niets
Dit heeft ook te maken met mijn slaapplek. Het enige dat mij scheidt van de leeuwen is enkele honderden meters en… een stukje gaas. Mijn onderkomen: vier palen geslagen in de grond, daartussen een muskietennet, gespannen over een comfortabel matras. Een kampvuur, toilet en douche onder de sterren en verder niets. Dit is een echt flycamp waar Zambia bekend om staat. Ik zocht naar de ultieme bushbeleving van Afrika. En dat kreeg ik, onder uitgesproken deskundige begeleiding van het team van Time + Tide, het vroegere Norman Carr Safaris.
Om vijf uur word ik zachtjes wakker geroepen door onze gids. Ik ontmoet mijn medereizigers aan de ontbijttafel. De eerste sterke verhalen van de nacht worden besproken: van nijlpaarden pal naast het bed tot padden in de bagagetassen. De geur van verse koffie komt me tegemoet, op het kampvuur een pot warme pap, dit is het echte Afrikaanse leven! De vorige avond was het diner al van topkwaliteit. Op culinair vlak boeten we absoluut niet in ten opzichte van een verblijf in een luxe lodge.
Levensverrijkende ervaring
We wandelen verder naar onze volgende accommodatie: de “luxe” tenten van Mapazi Camp onder bezielend management van Deb Tittle. Te voet door de Afrikaanse bush, vooraf klonk het even dwaas als geweldig, maar dwaas blijkt het in zijn geheel niet te zijn. Algemene regels (lopen in rechte formatie, game scout met geweer voorop, gids daarachter, daarachter wij en achteraan een theedrager) zorgen ervoor dat deze activiteit volkomen veilig wordt uitgevoerd. Deb behoort bovendien tot de crème de la crème onder de gidsen van Zambia. Dat vertaalt zich in een levens-verrijkende ervaring die ik nooit zal vergeten.
“Voor leeuwen hoef je nog het minst bang te zijn” zegt Deb. “Wij zijn meer alert op nijlpaarden, buffels en olifanten. Deze kunnen zich agressiever gedragen tegenover mensen, maar dan alleen als ze zich bedreigd voelen en dat voorkomen we natuurlijk. Haar ervaring, goede uitleg en overduidelijke kennis en liefde voor de Zambiaanse natuur maakt dat we ons volkomen op ons gemak voelen. Te voet, dwars door het land van koning Simba.
Negen paar ogen keken me aan
De vinger van de scout wijst op een familie leeuwen genietend van de schaduw onder de bomen. We benaderen de dieren tot op een gepaste afstand. We worden nauwlettend gadegeslagen door negen paar leeuwenogen. De dieren vinden het waarschijnlijk net zo spannend als wij. Deb legt uit dat deze troep het hele seizoen al rond het kamp vertoeft. Er zijn voldoende prooidieren aanwezig en de nabijheid van de rivier maakt dat de leeuwen zich prima thuis voelen. De familie bestaat in totaal uit maar liefst 16 leeuwen, door mijn verrekijker zie ik inderdaad nog drie leeuwinnen en twee welpjes liggen slapen. We laten de dieren achter ons en wandelen verder.
Andere hoogtepunten op deze wandeling: een kudde buffels, die ons onderzoekend aankijken, hun koppen uitstekend boven het hoge gras. Het gespetter en gewoel van tientallen krokodillen die zich tegoed doen aan het karkas van een dood nijlpaard in de rivier. Maar het absolute hoogtepunt is gids Deb. Haar onuitputtelijke kennis over de planten en het gedrag en levenswijze van de dieren, haar interessante verhalen en de manier waarop ze ons haar Afrika presenteert, is ongeëvenaard. We komen aan in haar kamp en worden getrakteerd op een gin-tonic en een vuurrode zonsondergang. ’s Nachts hoor ik krakende takken pal naast mijn bed. Mijn zaklamp schijnt op een grote zwarte gestalte, die zich zacht grommend en smakkend tegoed doet aan de vruchten van de apenbroodboom…
.jpg?aspect_ratio=2:3&width=800&height=1200&format=jpeg)
