Namibië: Een veertienjarige in de woestijn

Reisverhaal

Travel

Namibië
+1

Ongelooflijk, wat een ruimte en wat een uitzicht. Ik lig in het zwembad bij Sorris Sorris Lodge in Damaraland, Namibië en moet steeds denken aan de geweldige tijd die we hebben gehad in Sossusvlei.

Het is alweer vier dagen geleden dat we daar waren... Die mooie rode bergen waar ik al veel van had gehoord en gezien op foto’s, maar ik was er nog nooit geweest. Toen we aankwamen zag het er toch heel anders uit in het echt. De verschillende soorten landschappen die we onderweg zagen waren heel mooi. Ik wist niet dat er zoveel verschillende kleuren zand bestaan. De heldere rode kleur sprong er toch wel het meest uit.

Op de tweede dag gingen we de ‘big daddy’ beklimmen, een duin van bijna 300 meter hoog. Hier zagen we de rode kleur van heel dichtbij, we zakten er tot onze enkels in toen we naar boven liepen. De klim was best zwaar, maar zeker de moeite waard. Onderweg naar de top was het uitzicht heel bijzonder, links het rode zand, rechts de spierwitte vlakte van Dead Vlei en boven ons de strakblauwe lucht. Toen we eenmaal boven waren bleef ik maar foto’s maken. Na mijn 500ste foto besloot ik toch maar achter de rest aan naar beneden te rennen. Onderweg naar beneden voelde het zand als een heerlijke scrub voor mijn voeten. Na meer dan 200 meter afdalen bereikte ik uitgeput Dead Vlei. Er was zoveel ruimte! Ik ging spontaan heel veel handstanden achter elkaar maken.
Daarna pakte ik weer mijn fototoestel om foto’s te maken van het versteende woud. Mijn broertjes Vinz en Freek klommen zelfs in de versteende bomen. Na nog wat zand te hebben verzameld gingen we terug naar de lodge.

De dag was nog niet voorbij want ‘s avonds hadden we onze eerste sundowner. Onze gids Lucas opende bij een aantal grote rotsen de ‘bushbar’ met allemaal lekkere hapjes en drankjes. Toen de zon onder ging hebben we alle mooie kleuren in de lucht gefotografeerd. Toen was het tijd om te gaan, in plaats van naar de lodge bracht de gids ons naar een heel bijzondere plek. Er stond een gedekte tafel klaar met allemaal lekker eten onder de sterrenhemel. Het enige licht kwam van meer dan 60 lampionnen, een vuurtje en de sterren. De kok was heel enthousiast geweest, we waren met zeven personen, maar er was eten voor wel 50 mensen. Hier hebben we de veertigste verjaardag van Elke gevierd.

Dit was een top begin van de vakantie. Deze middag is het plan om de woestijnolifanten te gaan zoeken. Zo meteen gaan we eerst een hapje eten en dan gaan we op onze eerste safari in Damaraland. Ik heb er zin in!

Reizen