Lapland: Een warm welkom in ijskoud Lapland

Na een zeer zachte oudejaarsdag in Nederland ‘trakteerde’ Lapland ons op een ijskoude nieuwjaarsdag. Toen we uit het vliegtuig stapten, was het -18°C! Een snijdende wind en een landingsbaan vol verse sneeuw maakten het plaatje compleet: welkom in Zweeds Lapland!

Het was inmiddels donker. Niet zo vreemd, want door de zeer noordelijke ligging is het hier in januari per dag slechts een paar uurtjes licht. Ik zag een prachtige sterrenhemel, wat inhield dat het helder weer was. Zouden we vanavond mogelijk het noorderlicht kunnen spotten? We rekenden ons nog niet rijk, maar hadden al wel gezien dat het de rest van de week volop zou gaan sneeuwen. Het was dus nu of nooit! 

We werden naar onze accommodatie –Aurora Safari Camp - gebracht, het eerste stukje per auto, het laatste stukje per sneeuwscooter vanwege de extreem afgelegen locatie. Gedurende de route staken we een bevroren meer over, waar nu een gigantische laag sneeuw overheen lag. Midden op het meer maakten we een stop en gaf onze gids aan dat hij goede hoop had voor het noorderlicht. Hij wees aan dat het in de verte zelfs al zichtbaar zou zijn. Maar met ons blote, ongetrainde oog konden we op dat moment nog niet veel zien. 

Bij het Aurora Safari Camp werden we naar onze knusse 'cone' gebracht. Deze cones hebben grote ramen en zelfs het plafond is van glas. De mogelijkheid bestaat dus om ‘gewoon vanuit bed’ het noorderlicht te bewonderen! Het was nog niet aan de orde, dus eerst genoten we van ons welkomstdiner totdat onze gids plots de eetzaal binnen kwam lopen: “Quick...!", riep hij enthousiast. “Go outside now!! Aurora Borealis!” Zo snel als ik kon hees ik me in de warme winterkleding die ik vanuit het kamp had gekregen en rende ik met Manon naar buiten. We liepen naar de rand van het meer, waar we een fantastisch uitzicht hadden op het Noorderlicht. Wat een begin van deze reis! 

De adrenaline gaf energie, maar de lange dag begon toch zijn tol te eisen. Moe maar voldaan ging ik naar bed. 's Nachts werd ik nog af en toe wakker en zag ik door het glazen dak flarden van het noorderlicht. En dat was nog maar dag één...Morgen zou de wekker weer vroeg gaan, dit keer voor een sleetocht met huskyhonden!