Kenia: Op safari met kinderen

Het is warm in Nederland en ik hoor de stemmen van onze dochtertjes (1,5 en 2,5 jaar) uit de tuin. Ze rennen heen en weer met plastic diertjes die opgesteld worden tussen de struiken. Ik vang wat flarden op van de oudste die het over olifanten, giraffen en cheeta’s heeft. Als ik ga kijken, vertelt ze dat ze op safari is met haar zusje. Om de hoek in de tuin, bij het beeld van de olifant, is Afrika. Ze gaat er op haar loopfietsje heen.

Het is nu zo’n drie maanden geleden dat we in Kenia waren. Toen we aan mensen vertelden dat we op safari met kinderen gingen, onze jonge meiden, werden we regelmatig vol verbazing aangekeken. We vinden het heerlijk om te reizen, nieuwe ervaringen op te doen en ons onder te laten dompelen in een andere cultuur en natuur dan we het hele jaar thuis zien. Dat deden we vóór onze dochters er waren en dat wilden we na hun komst ook graag blijven doen. Daarbij vinden we het belangrijk om onze dochters een ander perspectief dan het Westerse mee te geven. Maar ja, als we dit zeiden, gingen de wenkbrauwen nog iets verder omhoog: “Zijn ze daar niet een beetje jong voor?”. Wij hoopten vooral dat ze iets bij zou blijven: misschien geen concrete herinneringen maar een gevoel, een sfeer van reizen, dieren en natuur. En als dat niet zo was – ach, dan hadden we in ieder geval zelf weer een mooie reis gemaakt en een nieuwe bestemming in Afrika leren kennen!

Nairobi: Acclimatiseren

Onze reis startte in Nairobi. We hadden ervoor gekozen om een paar dagen in een fijn hotel door te brengen om bij te komen van de vlucht en te acclimatiseren. Op die manier begon onze vakantie met enkele ongedwongen dagen vol aandacht voor elkaar. De meiden konden spelen in de prachtige tuin van het hotel (en in een paar emmers water, aangezien het zwembad dicht bleek te zijn). Op één van de ochtenden zijn we bij het Giraffe Centre en bij het David Sheldrick Wildlife Trust geweest. Bekend met het boek over Sheldrick was het mooi om dit initiatief nu te bezoeken. De kids waren vooral onder de indruk van de olifant die melk uit een flesje dronk en van de lange tong van de giraffe die een brokje uit je hand pakte bij het voeren. Terwijl wij rustig naar de verhalen van de verzorgers konden luisteren, werden onze meiden in de gaten gehouden door de lokale agent van Thika Travel. Rood van de Afrikaanse klei, spelend met takjes en steentjes, vermaakten ze zich prima.

Laikipia: Afrikaanse Bush

Na Nairobi reisden we door naar het Laikipia Plateau. De kinderen zijn het gewend om te vliegen en de vluchten waren dan ook geen enkel probleem. We verbleven een week bij Lewa House in een earth pod, in de beleving van de kinderen ons eigen huisje in de Afrikaanse bush. Op de eerste safari met kinderen zagen we direct een leeuw, leeuwin en hun kroost. Het leuke van safari met twee van zulke jonge kinderen is echter dat alles even mooi en belangrijk is. Of het nu een olifant, een neushoorn of een zebra is, of een leeuw, een cheeta, een vogel, een dode slang, een impala of het hondje van de eigenaar van de lodge… Alles werd door ze opgezogen. Wat ons verbaasde was dat zelfs de jongste met haar 15 maandjes met haar vingertje wees en “ta” riep bij de dieren die ze onderweg zag. Ze miste er niet veel. Naast de gamedrives hebben we verschillende activiteiten gedaan. Zwemmen in een rivier in een bosrijke omgeving, een tocht op een kameel over de grasvlakte, een canopy walk en krabbetjes vangen bij een heldere bron. Dit laatste was voor de oudste het hoogtepunt van die dag. Voor ons waren dat de olifanten die wel erg dichtbij leken te komen tijdens de picknick in de bush.

Daarnaast is het figuurlijke – en soms letterlijke – warme bad waar je in terugkomt na je gamedrive altijd een fijn gevoel. Samen met het heerlijke eten, het zwembad, en de kindvriendelijke sfeer was het een fantastische beleving met ons gezin.

Safari met kinderen: Ja of nee?

Was er dan geen enkel nadeel aan zo’n verre reis met jonge kinderen? Natuurlijk zijn die er. Je kan niet op je gemak een film kijken in het vliegtuig of slapen wanneer het jou uitkomt – maar dat is thuis niet anders. Welke keuzes je ter plaatse maakt, hangt denk ik mede af van de leeftijd van je kinderen en van de manier waarop je je opvoeding vormgeeft. Wij hebben niet elke dag twee keer een gamedrive gedaan of soms bleef één van ons bij de lodge met de kinderen. Je kunt niet bij elke sighting even lang blijven staan als je met zijn tweeën gedaan zou hebben. Wij hebben er ook voor gekozen ’s avonds niet samen met de andere gasten te eten waardoor we de smeuïge belevenissen van de anderen in de bush misten. Voor ons was het dat waard. We hadden nu een privédiner met ons vieren in de boma die verlicht werd door kaarsen en een heldere sterrenhemel. En de verwonderde en opgewonden gezichten van onze dochters bij zoveel dieren in het wild, waren onbetaalbaar. En is ze iets bijgebleven? Als ze na drie maanden nog met zoveel verve ‘safari’ spelen, zou je het wel denken. Maar ik geef toe, het zou inderdaad wel makkelijk zijn als we op de loopfiets naar Afrika konden…