Henk Leenders, reisbegeleider

Henk Leenders begeleidde tot dusver twee reizen voor Senior. Een groentje, zou je zeggen. Niets is echter minder waar. Met een schat aan ervaring, opgedaan in uiteenlopende functies variërend van verpleegkundige tot politicus, weet hij wat er gevraagd wordt en komt hij goed beslagen ten ijs. "Ik stel mezelf altijd de vraag wat er leeft onder mensen."

In het tekstje op onze website waarin u zichzelf voorstelt, laat u al doorschemeren dat u heel wat verschillende functies hebt bekleed. Bewust of is het zo gelopen?
"Alles is altijd zeer weloverwogen tot stand gekomen. In de zorg heb ik als verpleegkundige en hulpverlener gewerkt, in het onderwijs als leraar en in het management, ik ben als politicus actief geweest in de Tweede Kamer en ben momenteel nog werkzaam voor Slachtofferhulp en dus als reisbegeleider. Voor veel mensen klinken zoveel uiteenlopende functies onlogisch. Ik heb zelfs weleens letterlijk gehad, ik denk dat het halverwege mijn loopbaan was, dat iemand tegen me zei: 'Jij weet totaal niet wat je wilt!' Daar moest ik wel om lachen. Ik weet namelijk heel goed wat ik wil. Heel mijn leven hetzelfde beroep? Ik moet er niet aan denken. Heerlijk die afwisseling en constant nieuwe uitdagingen."

Is uw keuze om reizen te gaan begeleiden hier een voorbeeld van?
"Jazeker. Veel dingen waar ik van hou, komen in deze functie samen. Het stukje zorg, in contact staan met mensen en natuurlijk reizen. Ik moet zeggen dat ik qua reizen wel een laatbloeier ben. Door mijn drukke bestaan heb ik nooit echt veel en lang gereisd, maar toen ik op mijn 62e stopte met mijn politieke bezigheden, ben ik meer gaan reizen. Het was een openbaring. Met name Zuid-Europa, het Spaanse Andalusië in het bijzonder, heeft mijn hart veroverd. We komen er sindsdien met enige regelmaat en zijn voornemens om dat ook zeker te blijven doen. Eerlijk gezegd wilde ik voor Senior eigenlijk reizen gaan begeleiden in Andalusië. Met deze insteek reageerde ik vorig jaar op de vacature. Helaas kwam er dit jaar geen reisaanbod in Spanje bij Senior."

Toch heeft u inmiddels twee reizen begeleid. Hoe is dat bevallen?
"Uitermate goed. Het was dus even een teleurstelling dat Andalusië geen optie was, maar in Egmond aan Zee en zeker in het Duitse Bad Harzburg is het me enorm goed bevallen. Uiteraard trekken we er veel op uit en zien we mooie dingen, maar veruit het leukste vind ik de gesprekken met mensen. Soms gewoon koetjes en kalfjes, maar naarmate de week vordert ook steeds diepere gesprekken met soms zelfs hele levensverhalen. Prachtig vind ik dat."

Welke 'pet' heeft u nou het meest op tijdens zo'n week?
"Die van mens. Er gewoon zijn voor de mensen. Luisteren naar wat ze bezighoudt. Wat zijn hun wensen en behoeften? Aan mij dan om dit te vertalen naar de praktijk. Een luisterend oor bieden, mensen een zetje in de goede richting geven als ze twijfelen of ergens onzeker over zijn, meedenken in bepaalde situaties. Dit is eigenlijk niet veel anders dan in de politiek. Onder de mensen komen en weten wat er speelt. Het wordt nog weleens onderschat hoe waardevol dat is. Met betrekking tot reizen heb ik wel gemerkt dat het de mensen primair gaat om het hebben van een leuke tijd. Dat we ook de 'pet' van verpleegkundige nog aan de kapstok hebben hangen, vinden mensen een geruststellende gedachte, maar ook niet meer dan dat. Ik heb hem in de twee reizen die ik begeleidde amper op hoeven zetten."

Zijn er zaken die u als reisleider mee of juist tegen zijn gevallen?
"Het is me echt heel erg goed bevallen. Eerlijk gezegd wist ik vooraf niet zo goed wat ik er nou van moest verwachten. Niets menselijks is mij vreemd en dan ben je toch 'bang' dat je wellicht lastige mensen krijgt. Al snel bleek mijn 'angst' ongegrond en bevond ik mij tussen gezellige senioren die met elkaar een leuke tijd willen hebben. Het zijn ook geen enorm grote groepen, dus dat maakt het stukje persoonlijk contact wat gemakkelijker. Stuk voor stuk mensen met een rugzak aan levenservaring. En zelfs een echtpaar dat net als ik een huis in Spanje had. Heel leuk om met hen te praten en herkenbare dingen te horen. Wat me in negatieve zin is opgevallen, is dat ik bepaalde vooroordelen bevestigd zag worden. Toen ik onze groep kwam melden voor een excursie zei de dame van dienst: 'Oh, u komt met die groep gehandicapten.' Verbaasd reageerde ik: 'Nee hoor, we zijn met een groep senioren!' 'Oh, uh...ja, dat bedoelde ik', zei ze toen zichtbaar ongemakkelijk. Ze zal het niet zo kwaad bedoeld hebben, het mocht de pret in ieder geval niet drukken. Ik kijk er alvast naar uit om in 2025 hopelijk weer een mooie reis te begeleiden!"