Bhutan: De kraanvogels van Bhutan

Reisverhaal

Travel

Bhutan
+1

“Shilingda, shilingda!” roept een jongetje als we het dorpje Bomdeling in Bhutan binnen komen wandelen, en stuift voor ons uit zijn ouderlijke woning in. Het was een prachtige wandeling door een onbedorven stukje Bhutan, ver weg in het toch al ongerepte oosten van dit Himalayastaatje. Onze vriend komt weer naar buiten, pakt mijn hand en stapt al lachend trots naast me voort, gadegeslagen door zijn broertjes en zusjes. Moeders kijkt ook nieuwsgierig door het raam. “Shilingda betekent buitenlander” lacht mijn gids Dawa. “Die komen hier niet zo vaak, jullie zijn de bezienswaardigheid van de maand!”

Boeiend omweggetje

Ons hoofddoel voor deze lange reis zijn de zwarthalskraanvogels die hier overwinteren, maar zoals overal in Bhutan kun je niet om de bijzondere cultuur en de lieve inwoners heen. Tijdens onze wandeling stuitten we op een huisje waar klik-klak geluiden uit klonken. Onze gids klopte aan en we mochten even naar binnen: de vrouw des huizes is weefster en liet ons vol trots haar werk zien. Haar productie ziet er als volgt uit: ze koopt ruwe zijde op in India, spint zelf de draden en verft deze met een extract van blaadjes en takjes van planten die groeien in de omgeving. Vervolgens maakt ze hier in ongeveer drie weken een lap van, die dan naar de kleermaker gaat om er een gho (traditioneel gewaad voor mannen) van te maken.

bhutan-trashiyangtse-bomdeling-zwarthalskraanvogel

Stoere vogels

Waarom deze lange reis? We raakten gefascineerd door het verhaal: de zwarthalskraanvogels zijn prachtige dieren, waarvan de populatie helaas hard achteruit gaat. Ze broeden op de hoogvlaktes van Tibet, en trekken in het najaar naar het zuiden om de ijzige winterkou te ontvluchten. Daarvoor moeten ze wel een monsterklus klaren: vliegen over de hoogste bergruggen ter wereld, 7000 meter of hoger! Het gebrek aan zuurstof op deze hoogte, de onvoorspelbare weersomstandigheden en gebrek aan voedsel maken deze vlucht elk jaar weer tot een hachelijke onderneming. Ze strijken onder andere neer in een aantal valleien in Bhutan, waar ze in de maanden november tot februari gezien kunnen worden. Bekend is de Phobjikhavallei, waar ook het Black Necked Crane-Centre gevestigd is, maar wij kozen een wat rustiger plekje uit.

Gespot: Zwarthalskraanvogel

De volgende dag genieten we van een picknick lunch aan de rivier. Terwijl we ons opmaken voor weer een mooie bergwandeling, roept onze chauffeur Tuktop ons toe. Kraanvogels gezien! Ver onder ons op de velden van de vallei zien we een groepje staan. Verrekijker erbij: het zijn er 74, wow! Langzaam wandelen we naar beneden, beetje bij beetje dichterbij, om de vogels niet op te schrikken. Dat lukt, we zijn er ruim anderhalf uur dicht bij. Waar anders dan in Bhutan kun je dit zien: de vogels worden via de wet beschermd (en vereerd), en zijn daarom nooit bejaagd. Ze komen tot vlakbij de huizen en onze gids geeft aan dat ze soms bijna letterlijk tot aan de deurpost komen om te kijken of er iets te eten valt.

De kraanvogels in de vallei vliegen op om terug te vliegen naar de veilige overnachtingplek. Hun silhouetten steken nog lang af tegen de bergtoppen en de roze avondhemel. Wat een geweldig gezicht!

Reizen