Dat Argentinië veel meer is dan de hoofdstad Buenos Aires, het Vuurland en Patagonië, wist Arjan als expert Latijns-Amerika natuurlijk wel. Maar dat de regio Salta zoveel variatie biedt en dat de landschappen zo mooi zijn, ervoer hij pas echt dankzij topgids Diego en een 4×4-auto. Lees hier hoe Salta al na één rit Arjans favoriet werd.
Als het vliegtuig op de luchthaven van Salta landt, staat Diego al op me te wachten. Met een grote 4×4. Het lijkt me een tikkeltje overdreven, maar als we later over de gravelwegen in de hoge Andes rijden, blijkt zo’n auto geen overbodige luxe.
Hoog in de Andes
Diego laat me eerst de bekendere hoogtepunten van Salta zien zoals de roze kathedraal en de markt van San Martin waar ik heerlijke empanada’s eet. Daarna rijden we via een niemandsland door het nationale park Los Cardones. Diego wijst me op een verkeersbord: altura 3.670 m. Dat is rijden op hoogte in de Andes! Iets verderop stoppen we langs de weg. Samen wandelen we over een smal zandpad naar beneden en ineens vind ik mezelf tussen huizenhoge cactussen. Deze Cardoncactussen worden hier gebruikt als bouwmateriaal voor deuren en plafonds. Bijzonder dat in dit dorre, ruige deel van de Andes cactussen tien meter de lucht in steken. Ik ben niet zo groot, en naast zo’n cactus voel ik me nog kleiner.
Van wit tot wijnrood
We rijden zuidwaarts richting Cachi. De landschappen wisselen elkaar continu af. Van hooglanden met besneeuwde bergtoppen, gele bloemenvelden die fel afsteken tegen de blauwe lucht tot rode bergvalleien. Ongelofelijk hoe kleurrijk de Andes is! En dat mooie landschap heb ik voor mijzelf, want er passeren amper auto’s. Andere mensen of dorpjes zien we al helemaal niet. Des te verrassender is het als Diego opeens rechtsaf slaat en de auto parkeert bij bodega Colomé. Er blijkt een biologische wijngaard ‘verstopt’ te zitten in dit prachtige landschap. Ik geniet hier van een heerlijke lunch met een goede Colomé Reserva Malbec. Dat is eens iets anders dan de bekende rode wijnen uit Mendoza.
De pijlen volgen naar Cafayate
Ons einddoel voor vandaag, de wijnstad Cafayate, komt in zicht. Nog steeds blijven de landschappen mij verbazen. Als we door Las Flechas rijden zie ik honderden pijlvormige heuvels. Ik vraag Diego te stoppen om een korte wandeling te maken. Gelukkig kent Diego de regio goed en stopt hij halverwege Las Flechas op een plek waar we gemakkelijk naar boven kunnen klauteren. Boven op de berg bewijst Diego opnieuw de meerwaarde van een goede gids: het uitzicht is hier zoveel mooier dan beneden. Hier zie ik de diepte, de weidsheid en het heldere rood van de heuvelwanden echt goed. Het lijkt alsof de pijlvormige heuvels ons de witte wijnstad Cafayate wijzen. Tijd om te vertrekken.
