Reisverhaal Malawi: Betoverende ruwe diamant

Ik ben in Malawi, het ‘Warme Hart van Afrika’. En dat is niet alleen vanwege het klimaat (tijdens mijn reis steeg het kwik soms tot 40°C). Het zijn ook de mensen die het land deze welverdiende titel geven. Terwijl het tot een van de armste landen ter wereld behoort, blijven de mensen met hun warme glimlach reizigers welkom heten. En overal waar we rijden rennen kinderen lachend met de auto mee. In de lodges doen de medewerkers er alles aan om de gasten in de watten te leggen.

Dat Malawi daarnaast veel mogelijkheden biedt voor een gevarieerde reis, is mij deze weken ook duidelijk geworden. Er wordt flink in het land geïnvesteerd om het als toeristische bestemming op de kaart te zetten. De uitzonderlijke vogelpopulatie, Lake Malawi (dit staat zelfs op de Werelderfgoedlijst) en de ongerepte safarigebieden worden hierbij als dé grote trekpleisters ingezet. Het land krijgt daarbij hulp van de organisatie African Parks. Deze organisatie beheert en herstelt intussen zo’n 13 parken in Afrika (waarvan drie in Malawi) en beschermt deze tegen stroperij. African Parks stimuleert ook de ontwikkeling van omliggende, arme gemeenschappen. Op termijn moet in de parken een winstgevende vorm van ecotoerisme op gang komen, zodat de gemeenschap zichzelf kan bedruipen.

De aanwezigheid van African Parks en het resultaat van hun vasthoudendheid en harde werk is overal duidelijk. Door o.a. stroperij was er in vele gebieden bijna geen wild meer te zien. Maar zeker in de drie parken is er inmiddels zo’n grote hoeveelheid wild, dat ik met voldoening terugkijk op een wildrijke safari. En dan valt mijn reis nog niet eens in het beste safariseizoen.

In de lodges in de safariparken zijn projecten uit het recente verleden, alsook huidige- en aankomende projecten meer dan eens onderwerp van gesprek. Het leeft en tijdens mijn reis wordt met name gerefereerd aan de grootste verplaatsing van olifanten ooit. In 2016 zijn maar liefst 500 olifanten verplaatst van een park met een overschot (Majete) naar een park waar een gebrek was aan olifanten (Nkhotakotha). Momenteel zijn de ‘verhuisde’ olifanten na deze happening nog wat nerveus en worden ze tijdelijk in aparte, afgesloten gedeeltes van het park gehouden. Zodra de dieren zich meer op hun gemak voelen, mogen ze vrij in het park rondlopen en weet ik zeker dat deze giganten hun geluk hervinden en bezoekers met volle teugen van ze kunnen genieten. Nu ook leeuwen zijn teruggekeerd in Liwonde (eveneens een project van African Parks), kan Malawi zich absoluut weer presenteren als safaribestemming.

Toch heb ik niet alleen in een jeep (en op een boot) gezeten op zoek naar het wild. Kijkend naar alle verschillende activiteiten en ervaringen die op mijn pad kwamen, lijkt het wel of ik niet twee weken, maar een maand op reis ben geweest. Bovendien was er dikwijls sprake van een verrassingselement. Wie mij bijvoorbeeld vooraf had gezegd dat ik om 6 uur ’s ochtends met een masker en snorkel in het water van Lake Malawi tussen de cichliden zou drijven, zou ik voor gek verklaren. Maar u raadt het al: deze gebeurtenis heeft zich wel degelijk afgespeeld! En ik zou het zo weer doen, want hoe heerlijk is het om na een hete nacht verkoeling te zoeken in het heldere en verkoelende water?

Lang niet alleen Lake Malawi vertoont paradijselijke kenmerken. Nyika Plateau kan zich moeiteloos meten met de Schotse Hooglanden, maar dan bewandeld door zebra’s en elanden. Een mountainbiketocht of stevige wandeling voorzien uw reis hier desgewenst van een actief randje. Een kanotocht in Nkhotakohota is iets minder actief (er wordt voor u geroeid), maar dit maakt de omgeving niet minder mooi. Er is alle tijd en aandacht voor de meest bijzondere vogelsoorten, de vele soorten vegetatie en natuurlijk voor de zogeheten ‘Sundowner’ die we midden in de rivier op een geschikt plekje tot ons nemen.

Op een theeplantage heb ik het proces tussen het plukken van de theeblaadjes tot het vervoer naar de afnemers mogen aanschouwen. Erg interessant om te zien over hoeveel schijven dit nog gaat, voordat wij ons kopje thee consumeren. Ook verkreeg ik hier nieuwe inzichten in de eindeloze variaties op het gebied van thee, wat resulteerde in een nieuw, verrassend Sundowner recept. Ik weet nu dat G&T niet alleen voor de combinatie Gin en Tonic hoeft te staan, maar ook voor Gin en Tea!

Met de vele ongeëvenaarde zonsondergangen in Majete, op het Nyika Plateau of bij Lake Malawi, genietend van mijn G&T, voelde iedere dag opnieuw als een zege en tegelijkertijd als een klein stapje in de goede richting voor Malawi. Het proces waar het land momenteel middenin zit, biedt kansen voor de lokale bevolking, voor het wildlife en voor een stabiele toekomst. Toerisme is uiteindelijk het grootste financiële gewin om dit lucratieve plan van de grond te krijgen. Ik spreek de hoop uit dat dit prachtige land over tien jaar wederom flinke stappen heeft gemaakt. Tot die tijd herbeleef ik nog regelmatig de vele opgedane indrukken en besef ik dat ik weer een uiterst bijzondere ervaring rijker ben.