Reisverhaal China: Rondom Xi'an's stadsmuur

Het besef hoe erg ik Xi’an zou missen resulteerde erin dat ik op een dag met de kaart van de stad voor me zat en een lijstje maakte was van alle dingen die ik altijd al had willen doen maar waar ik nooit aan toegekomen was. Binnen no-time had ik een indrukwekkende lijst met activiteiten op papier staan. Hoog op deze 'bucket list' stond een wandeling rond de stadsmuren van Xi'an. Ik was in het verleden al een aantal keren op de stadsmuur uit de Ming dynastie geweest, om te fietsen tijdens daglicht en het vallen van de avond, om (een deel van) de City Wall Marathon te lopen en in de snijdende kou voor de tentoonstelling van Chinese lampionnen tijdens het lantaarnfestival, de laatste dag van het twee weken durende Chinese nieuwjaar. Tussen de stadsmuur en de slotgracht ligt een park dat om de hele 13,7 km lange stadsmuur loopt. Ik was ook wel eens in bepaalde delen van dat park geweest, maar ik had nog nooit rondom de hele muur gelopen dat terwijl parken in China fantastische plekken zijn. Bij goed weer zijn het de parken waar zich het sociale leven afspeelt. Mensen dansen, spelen instrumenten, zingen, komen bijeen om majong of Chinees schaken te spelen of om wat lichamelijke oefeningen te doen op bizarre fitnessinstrumenten. Een wandeling door een park is altijd een belevenis en een van de momenten dat je je gelukkig prijst dat je de ervaring van wonen of reizen in China mag meemaken.

De winter naderde en het begon al kouder te worden in Xi'an dus Sun Hui en ik begrepen dat we niet te lang moesten wachten. Op een relatief warme en zonnige dag stonden we na een stevige lunch om half 1 's middags bij de Zuidpoort, ongetwijfeld een van de mooste plekken van de muur en een goed startpunt voor onze wandeling. We besloten met de zon mee te lopen en daarom de omcirkeling kloksgewijs te doen. Ook spraken we af dat het geen wedstrijd was. Nee, dit was bedoeld om volop te genieten van de omgeving en dingen te zien die ons nooit eerder opgevallen waren.

De trappen omlaag naar de slotgracht zijn normaal gesloten maar vandaag konden we omlaag lopen. Het was de eerste keer dat ik daadwerkelijk bij daglicht naast de slotgracht stond en het viel me op dat hij breder was dan ik had verwacht. In het zonnetje zaten Chinezen te vissen en ik vroeg me af of hier echt vis in de gracht zat. Later zou ik hele scholen karpers zien. 

Binnen de muur is het een dreigend kaal gevaarte dat langs een smalle straat loopt. Maar buiten de muur is de combinatie van wachttorens en begroeiing een bijzonder aangenaam schouwspel. Vooral als het vergezeld gaat van het spel van oefenende erhu- (een soort tweesnarige viool) en fluitspelers. Een klein uur na vertek kwamen we bij de Zhu Que Poort, zochten in de binnenstad een winkeltje op om de in China populaire geroosterde zonnebloempitten te kopen als snack en liepen door de kleine Wumu Poort weer onder de muur door. De volgende poort, Han Guang Poort, is altijd een interessant schouwspel want hier zijn kappers te vinden die midden op straat hun klanten voor 5 yuan  (70 Eurocent) voorzien van een nieuwe coupe. Bij deze poort loopt een rotonde door de muur en op het plein binnen de rotonde zijn spelende kinderen en straatverkopers van speelgoed te vinden.

We vervolgden onze weg langs een religieuze bijeenkomst  - mocht dat hier zomaar? - naar de ronde toren die de zuid-west hoek van de muur vormt. Hier beginnen de fitnessapparaten. Ik heb me altijd afgevraagd of deze echt goed voor je zijn. Ergonomisch lijken ze niet echt verantwoord en een aantal oefeningen zijn op m'n minst bizar of zelfs gevaarlijk te noemen. Er had zich hier tot mijn verbazing – mocht dat hier zomaar? - ook een kleine menigte gevormd voor een politieke speech. Sun Hui kreeg een pamflet in handen gedrukt waarin beschreven stond hoe het land ten onder zou gaan aan corruptie -  Ha interessant! Misschien even blijven hangen! - en een geplande invasie door de Verenigde Staten. Huh!? Misschien toch maar snel doorlopen! Blanken worden hier standaard aangezien voor Amerikanen.

Kort voor drie uur bereikten we An Ding Poort die ook wel bekend staat als de Westpoort. Hier vind je geinige beelden van kamelen die de poort intrekken, alsof de Zijderoute die ooit in Xi’an begon nog steeds actief is. Na een ijsje bij KFC vervolgden we onze weg, passeerden de tweede poort in de westmuur (Yu Xiang Poort) en bereikten om kwart over vier de noord-westhoek van de muur, waar ook weer mensen aan het vissen waren in de slotgracht. Het was inmiddels wel duidelijk dat we in dit slenterende tempo nooit voor zonsondergang terug zouden zijn bij de Zuidpoort. Aangezien onze voeten ook wel een beetje vermoeid begonnen te raken besloten we dat we tot halverwege bij de Noordpoort (An Yuan Poort) zouden lopen en de tweede helft een andere keer zouden doen. Wel liepen we dwars door de binnenstad van de noordpoort langs de prachtige klokkentoren terug naar de zuidpoort, wat de totale wandeling op zo'n 10 kilometer bracht. 

Hoewel het snel kouder begon te worden was de volgende zondag opnieuw een zonnige dag. Met wat dikkere kleren besloten we dus onze tocht om de muur af te maken. Rond het middaguur waren we terug bij de Zuidpoort en besloten dit keer tegen de klok in te lopen om zo uiteindelijk weer bij de Noordpoort uit te komen. Het was leuk om te zien dat ook in deze helft de verschillende delen van het park een totaal eigen karakter hebben. Tussen de Zuid- en Oostpoort zijn veel plekken te vinden voor sociale activiteiten. Tenten met poolbiljarten en een tent waar om geld gespeeld werd met kaarten. Toen ik hier een foto wilde maken van een operazangeres werd ik vriendelijk doch dringend verzocht hier geen foto's te nemen! Spelen om geld is namelijk illegaal in China. Ik vroeg me wel af hoe het kon dat een grote tent op zo'n openbare plek vol illegale kaartspelletjes zo makkelijk aan het waakzame oog van de overheid kon ontsnappen ...

Het deel tussen de Oost- en Noordpoort is niet het meest interessante deel van het park, maar het heeft wel een aantal bijzonderheden. Zo is de Zhong Shan Poort de enige poort met de originele houten deuren. Ze staan natuurlijk altijd open, maar zijn desalniettemin uniek. De noord-oost hoek van de muur toont een aantal flinke beschadigingen, schijnbaar dankzij kanonskogels die er sinds de Ming dynastie op afgevuurd waren. Opmerkelijk is ook de reeks enorme bogen onder de muur op het altijd drukke plein voor Xi’an’s treinstation waar Chinese arbeiders afkomstig van het platteland naast enorme tassen met hun volledig bezit zitten te wachten op de komst van hun trein.

In totaal hadden we in twee middagen in 9,5 uur struinend een totale afstand van ruim 15 kilometer afgelegd. We passeerden in totaal 18 stadspoorten, variërend van de piepkleine Wumu Poort tot de altijd imposante Zuidpoort. Zo'n wandeling toont je een van de mooiste dingen die China te bieden heeft: het gewone dagelijkse leven dat zich afspeelt tegen een achtergrond van de indrukwekkende geschiedenis van een voormalige hoofdstad waar China ooit gesticht was. En het is dat, die combinatie van de gewone mensen met de geschiedenis en cultuur, wat China zo bijzonder maakt. Het is volop genieten ... 13,7 kilometer lang!