Reisverhaal Philadelphia: Eigenzinnig en met historie verweven

We dompelen ons meteen onder in het lokale leven als we Iron Hill Brewery binnenlopen, gelegen op Market Street, een prominente straat in Philadelphia. Terwijl ik geniet van het lokale bier kijk ik naar het tv-scherm waar de wedstrijd te zien is van de Eagles. We hebben echter niet veel tijd om hier lang te blijven, omdat een eerste verkenning van de stad op het programma staat. Even later sta ik voor de Cityhall waar mijn blik meteen op de hoge toren valt. Langzaam laat ik mijn ogen naar boven gaan en daar bovenop de toren zie ik een groot bronzen standbeeld van William Penn, de stichter van de stad Philadelphia, maar ook de staat Pennsylvania is naar hem vernoemd. Er wordt gemeld dat Sylvania ‘bos’ betekent in het Latijn en dat klinkt maar al te logisch. Tijdens een eerdere road trip doorkruiste ik namelijk Pennsylvania en daar reed ik urenlang onafgebroken langs bossen.

De stadstour gaat verder en vanaf het One Liberty Observation Deck laat me zien dat de stad tot een van de grotere steden van Amerika behoort. Overal om me heen zie ik wolkenkrabbers die de historische gebouwen overschaduwen. Een bijzonder contrast met hoe ik deze stad zojuist heb ervaren toen ik door de straten liep. Onze gids wijst mij op het Four Seasons Hotel dat nog niet zo lang geleden zijn deuren opende. Hij vertelt dat de lobby van het hotel zich bevindt op de 60e verdieping en als je goed kijkt, je aan de zijkant van het gebouw een volledig glazen lift omhoog ziet gaan. Ik probeer te ontdekken waar dit is en ineens zie ik inderdaad iets bewegen. Wow...! Dát moet spectaculair zijn en ook het uitzicht vanuit de kamers daar zal niet snel vervelen.

Als ik de volgende dag een wandeling maak met een gids ben ik weer terug in het historische deel van Philadelphia, waar de geschiedenis van de stad en de belangrijke rol die het heeft gespeeld in het tot stand komen van de Amerikaanse Revolutie pas echt duidelijk wordt. Onze gids, Adam, heeft geschiedenis gestudeerd en brengt de ‘Nieuwe Wereld’ en verhalen over de personen die hier geschiedenis hebben geschreven gepassioneerd tot leven. Door zijn enthousiasme merk ik dat ik al snel geboeid aan het luisteren ben.

We starten bij het graf van Benjamin Franklin, ook wel bekend als een van de ‘Founding Fathers’ van Amerika en hét gezicht van het 100 dollarbiljet. Onze gids noemt hem Ben, alsof hij gisteravond nog een biertje met hem dronk, en begint te vertellen: “Ben was een zakenman, had een uitgeverij, maar staat ook bekend om diverse uitvindingen zoals de bliksemafleider. Op jonge leeftijd vluchtte hij van het Puriteinse Boston, wat verstikkend aanvoelde na het liberale Philadelphia. Hier maakte hij kennis met de invloedrijke Quakers, een religieus genootschap dat een belangrijke rol vertolkte bij de afschaffing van de slavernij door hun verlangen naar gelijkheid en vrede. Bens politieke carrière begon pas veel later, waarbij hij zich inzette voor de onafhankelijkheid. Het maakt hem medeopsteller van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring en de Grondwet.” We wandelen verder, Adam vertelt dat Philadelphia in die tijd na Londen de grootste stad ter wereld was. Het politieke centrum van Amerika was gevestigd in Philadelphia en ineens vraag ik me af waarom dit nu eigenlijk in Washington is. Als ik hem dit vraag, legt Adam uit dat na de burgeroorlog de inwoners van de zuidelijke staten vonden dat Philadelphia te noordelijk lag en daarom is het verplaatst naar het centraler gelegen Washington. Wat bijzonder, ik heb me dat nog nooit eerder afgevraagd. Washington was in mijn beleving altijd gewoon de ‘capital’ en ik heb niet eerder beseft dat Philadelphia in die tijd de hoofdstad van Amerika was.

We komen aan bij het huis van Betsy Ross, een naam die me eigenlijk niets zegt. Ik zie een grote Amerikaanse vlag met de sterren in een cirkel. We gaan even zitten op een bankje terwijl Adam begint te vertellen. “Het verhaal gaat dat Betsy in opdracht van president George Washington de eerste Amerikaanse vlag heeft genaaid. Of dit verhaal ook daadwerkelijk klopt, is niet bewezen. De 13 sterren staan symbool voor de 13 kolonies. Later verschenen er steeds meer sterren, toen er meer kolonies en later staten werden toegevoegd. Dat verklaart waarom de cirkel van sterren nu niet meer op de vlag te zien is.”

Een bezoek aan de Liberty Bell mag natuurlijk niet ontbreken. De bel die klonk voordat de Onafhankelijkheidsverklaring werd voorgedragen, bevindt zich in een ruimte gelegen tegenover de legendarische Independence Hall.

Via een tentoonstelling over mensen die betrokken zijn geweest bij de gelijkheid van mensenrechten kom ik uiteindelijk aan bij de bel. Ik kijk ernaar en zie de kenmerkende scheur en de tekst ‘Proclaim Liberty throughout all the land unto all the inhabitants’. De bel staat symbool voor vrijheid. Een mooie gedachte, maar mijn gedachten dwalen af naar dit land waar in grote delen de gelijkheid en vrijheid ver te zoeken is. De boodschap van de bel is naar mijn mening niet heel ver gekomen. De vele mensen die glimlachend op de foto gaan met de bel, lijken daar niet eens over na te denken.

Diverse straten in Philly laten er geen misverstand over bestaan welke feestdag aanstaande is: Halloween. Pompoenen en spoken maken de ‘Elfreth’s Alley’, de oudste bewoonde straat van Amerika, nog sfeervoller.

Dat het bewoond wordt, blijkt als een deur achter mij opengaat en een man met rugzak naar buiten komt lopen. Hij glimlacht en loopt snel de straat uit. In deze stad bevind je je op het ene moment tussen de wolkenkrabbers en op een ander moment in zo’n straatje als deze, waarbij het bijna lijkt alsof je in een dorpje in Europa bent. Society Hill is ook zo’n wijk, prachtige huizen gebouwd van oude ‘brownstones’ het straatbeeld domineren.

Voor de lunch gaan we naar Reading Terminal Market, een overdekte markt met echt van alles wat eten betreft. We kunnen uit zoveel kiezen, maar ik vind dat ik voor de beroemde Philly Cheese Steak moet gaan, een broodje belegd met vlees en gesmolten kaas.

Als ik begin te eten, besef ik dat werkelijk niets hieraan gezond is, maar het smaakt wel echt heel goed. Dat de caloriebom daarnaast als een baksteen op mijn maag valt, verbaast me allerminst. Als ik mijn broodje op heb wandel ik nog even door de markt en kom in de sectie van de Amish terecht, die natuurlijk ook in Pennsylvania wonen. Ze verkopen pretzels en fudge, snoep gemaakt van boter, suiker en melk.

De middag brengen we door in de Barnes Foundation, een museum met de privécollectie van Dr. Albert Barnes van modernistische en impressionistische kunst. Hij maakte een fortuin met de ontwikkeling van een medicijn en vanaf 1912 begon hij kunst te verzamelen. Onze gids hier heeft nogal een bijzondere kijk op de schilderijen met hoeken en lijnen die ik zelf niet helemaal goed kan volgen. Ik dwaal af en zie tussen stukken van Renoir en Matisse een schilderij van Vincent van Gogh, ‘the Postman’. Grappig om zo ver van huis iets te zien dat van Nederlandse makelij is.

Eenmaal terug in het centrum laat ik alle opgedane indrukken nog even op me inwerken. De historische gebouwen nemen me mee naar lang vervlogen tijden en als ik me dan omdraai sta ik weer midden in de tegenwoordige tijd. Ik vind Philadelphia enorm fascinerend, maar gevoelsmatig staat de stad bij het ‘grote publiek’ in de schaduw van New York en Washington. Wat mij betreft zeer onterecht, maar wellicht dat juist hierdoor van massatoerisme geen sprake is in ‘Philly’ en er zo’n uitermate relaxte vibe hangt. Is uw reishonger naar Philadelphia aangewakkerd? Klik hier!